دیدگاه‌های شما و من

سلام،
این نوشته من رو یاد بحث «میانه‌رو» و «میانه‌یاب» در بین اعضای تیم و حتی موضع‌گیری‌های سیاست‌مداران انداخت.
قطعا این تعریف من خام هست و جای فکر بیشتری دارد:
میانه‌رو: کسی‌ است که بر مبنای مجموعه‌ای اصول تصمیم‌گیری خودش رو میکنه و قراره طبق اونها انصاف رو سرلوحهٔ قضاوتش قرار بده. (پرهیز از افراط و تفریط رو نگفتم، چون تعریف مناسبی نداشتم)
میانه‌یاب: فارغ از اینکه اصول تفکر خودش چی هست، صحبت دو طرف بحث رو نگاه میکنه، حد بالا و پایین رو مشخص میکنه، و بعد یه جایی در حوالی وسط طیف رو به عنوان نظر خودش مشخص میکنه. تا به نوعی سیخ و کباب نسوزن و به هر دو طرف بحث یک چیزی برسد.

اینجا هم فکر می‌کنم ماجرا همین بوده، سنت انبیایی که جناب قاضی صحبت کرده، میانه‌روی بوده. ولی تعریف ایشان به سمت میانه‌یابی رفته.

اصلا نفهمیدم یعنی چی؟بیشتر توضیح بدین

سلام مجدد
احتمالا به این نکته پی برده اید که از روز گذشته، حضور شاگردان محمدرضا شعبانعلی در وبلاگ شما پر رنگ شده. من هم مثل سایر دوستان گرم مطالعه نوشته هاتون شدم، مخصوصا که به زمینه تخصصی شما هم علاقه زیادی دارم. شاید بهتر بود باب این آشنایی رو در همون کامنت اول باز میکردم. ممنون که خوب می نویسید و داشته هاتون رو در اختیار بقیه می گذارید.
راستش من هم تمایلی به لیست مورد اشاره نداشتم و ترجیح دادم که به مطالعه کتابشون ادامه بدم. هرچند اینکه چرا سری لیست های 30 تایی توسط ایشان ارائه میشه و از میان همه مقالاتشون، عموما این لیست های مختصر توسط خبرگزاری ها منتشر میشه، احتمالا باز هم به مساله ذائقه مخاطب برمی گرده. به نظرم نمیشه از خبرگزاری ها -که هرچقدر خبرهایی با تیتر جذاب و متن کوتاه ارائه بدن، بیشتر کلیک میخورن- توقع داشت که فرهنگسازی کنن ولی این ضدفرهنگسازی عصر ایران دیگه خیلی جای تعجب داشت.
ممنون که صمیمانه باب گفتگو رو باز کردین و خوشحالم که اشاره من باعث شد شما بیشتر توضیح بدید و بعدا بیشتر بنویسید.

جناب آقای مدنی گرامی.

از خواندن نوشته هایتان لذت بردم. باید اعتراف کنم که پس از این 16 سال وبگردی، تمیز دادن نوشته های سره و محتوای غنی از نوشته ها و محتوای سطح پایین را آموخته ام. جنس قلم شما و نوشته هایتان از آن نوشته هایی است که در یاد مخاطب می ماند.
به خصوص از نوشته های سلسله وار حضرت عالی در باب کتابخوانی لذت بردم و خواستم بدین وسیله تشکری از شما کرده باشم.
از این پس به جمع خوانندگان دائمی نوشته های شما اضافه شدم.
با مهر
یاور مشیرفر

قلمتون دوست دارم،ساده درعين حال بسيار مفيد،لطفا ادامه بدهيد ،خيلي خوشحالم كه با وبلاگ شما آشنا شدم،براتون آرزوي موفقيت بيش از اينها رو دارم

متن شما آدم رو به فکر میندازه. ممنون که این درد رو هدیه کردید.
خوندن کتاب تا حدود زیادی برای من لذت بخشه. از دوره دانشجویی علاقه مند بودم به خوندن کتاب . هرچند گاهی خوندن کتاب هایی که شاید زیاد معروف و قوی نبودن باعث می شد اون ها رو نصف و نیمه رها کنم و دیگه رغبتی به تمام کردنشون نداشته باشم. هر چند این موضوع به حال روحی هم بستگی داره. به نظر من در این مواقع بهتره که آدم چند کتاب از رمان و کتاب های مربوط به حرفه ش و کتابهای علمی یا مذهبی توی سبدش داشته باشه که متناسب با شرایط روحیش خوندن یکی از اونها رو انتخاب کنه. البته به شرطی که گرفتار مطالعه راحت ترینش نشه و توی تله ای که گفتید نیفته.
اما مشکلی که من باهاش دست و پنجه نرم می کنم سختی خوندن کتاب یا نداشتن روحیه متانسب با متن کتاب نیست. بلکه نگرانی هایی هست که بعد از مطالعه شروع میشه. بالاخره هر مطالعه ای باید منتج به نتیجه ای بشه و این پاشنه آشیل مطالعه من هست. گاهی اینقدر نتیجه ها ناملموسه و گاهی اینقدر زود فراموش میشن که انگار زمانی که صرف شده جزء زمان های تلف شده بوده . ویژگی زمان های تلف شده اینه که هیچ عایدی برای آدم نداره. به نظر شما این مشکل رو چطوری میشه برطرف یا تعدیل کرد؟

میثم جان سلام
من هم مثل دوست گلم پیمان بعد از اینکه معلم عزیزم محمدرضا شمارو معرفی کرد خیلی مشتاق شدم ببینم اون کیه که محمدرضا اینطور ازش تعریف کرده و الان که اومدم اینجا میبینم مثل همیشه درست گفته.
من مدتی است که درگیر داده و دنیای قشنگ آن شده ام (البته خیلی تازه کارم تقریبا 1 ساله) و چقدر ناراحتم که چرا زود با آن آشنا نشدم.
یادگیری داده کاوی رو شروع کردم و با R کار میکنم، بنظرم میرسه خیلی چیزها اینجا هست که میتونم ازت یاد بگیرم.
با تشکر.

سلام
لطفا اگر صلاح می دانید، لینک این نقد را به عنوان دیدگاه در ذیل مطلب عصر ایران درج نمائید. دوستانی که نقد شما را اینجا مطالعه می کنند، دغدغه مطالعه و کتاب دارند. ولی خوانندگان عصر ایران، احتمالا با خواندن آن سوال و جواب ها؛ سرمست از حس آگاهی می شوند، بدون اینکه بدانند مصاحبه شونده حتی در حد یک معرفی نامه یا روزمه کاری از خود نیز در فضای وب محتوا ارائه نکرده است.

میثم گرامی سلام

از وبلاگ محمدرضا شعبانعلی با وبلاگ شما آشنا شدم. الان یک ساعتی میشه که غرق در خوندن نوشته‌ها شدم و بی اغراق دارم لذت می‌برم. خیلی عالیه دست مریزاد.

سلام
خواستم تشکر کنم از شما بخصوص بابت سری نوشته‌های کتاب‌خوانی.

واقعا اوضاع خجالت آوره
تو همین دانشگاه خودمون گاهی اوقات یه بحثی پیش میاد هرکدوممون دو تا کلمه قلبمه سلمبه و خارجکی میگیم و سایرین فک میکنن طرف خیلی میدونه…
نشستیم پای کانالای تلگرامی که دارن به فکرمون جهت میدن به نفع منافع خودشون و ما هم از همه جا بی خبر داریم بازی کاراشونو میخوریم.
از همه عذاب دهنده تر هم تو مسائل سیاسیه که سرنوشت یه کشورو مردمشو بازیچه خودآگاه پنداری های اشتباهمون میکنیم…

ممنونم که اینقد کامل جوابمو دادین.
الان که فکر میکنم حرفی که گفتم بیشتر بهونه گیری بود وگرنه اگر یکم از خرج خورد و خوراک کم کنم میتونم خیلی از کتابهایی که دوس دارمو بخرم.

سلام
حرفاتون درسته ولی خب به درآمد مردم هم باید نگاه کرد
مثلا من دانشجو که پول تو جیبیمو هنوز از بابام میگیرم سخته بخام کلیدر محمود دولت آبادی رو بخرم و بخونم
کاش راه حلاتون زیاد آرمانی نبود

این لینک رو ببینید.

مطلب جالبی است و شاید دغدغه خیلی از افراد مقایسه ما با کشورهایی مثل دبی باشد.البته یک نکته هم هست استفاده از دانش کشورهای توسعه یافته بحث آزمون و خطا را را مقداری کنار می گذارد. مثلا دو طبقه کردن اتوبانها در شهرسازی امروز جایی ندارد و بیشتر به مترو توجه میشود. من اهل اصفهان هستم و طی همین 5 سال اخیر یکی از خیابانهای مهم اصفهان دوطبقه شد با هزینه گزاف .