دیدگاه‌های شما و من

سلام میثم جان
این پستت منو یاد بخشی از کتاب انسان،جنایت و احتمال از نادر ابراهیمی انداخت
جایی که میگه باورهای قدیمی چندان با اهمیت نیستند و شاید بهتر باشد آنها را دور انداخت
«چه بسا معیار‌ها را که، که فرو باید ریخت.
چه بسا مثال‌ها را، که فراموش باید کرد.
چه بسا سخنان بزرگان را، که دور باید ریخت.
چه بسا منطق‌ها را، که جواب باید گفت.
و چه بسیار بهانه‌ها و قوانین را، که دگرگون باید کرد.»
راستی میثم اگه اشتباه نکنم قرار بود یه پست در مورد ذبیح الله منصوری بنویسی. شاید هم نوشته باشی من خبر ندارم 🙂
در مورد ذبیح الله منصوری سوالاتی دارم. دوس دارم زیر پست مربوط به خودش بنویسم.

اره،ازاون نظر اگه بخواییم نگاه کنیم خب درسته ،متوجه شدم منظورت چیه.اتفاقا تو حقوق هو همینو داریم اینکه،فقه تو فضای بسته کتاب وسنت رشد کرده واجازه شک نسبت به کتاب وسنت رونداره و دست وپاش بسته است اماحقوق نه تو فضای آزادتری رشد کرده،مدام تو نسبت به قانون شک میکنه وسوال.البته درباب اون موضوعات هم که با موضوعات روتین حوزه متفاوت هست به این راحتی باب نمیشه.فقط یه جمله از دکترگلشنی که گفته بود علم پایه هم باید مدارعلوم انسانی ها باشه وحوزه هم بایدبها بده به این چیزا،اقای غرویان درجواب گفت دکترمن بعنوان یه استاددانشگاه وحوزه،میگم که اون کارها عاشق میخواد وطلاب هم امروز بجای خوندن کامل متون دنبال خلاصه ها هستن وپاس کردن،ومعدودهستن که بخوان اینجوری بخونن.ازطرفی خود حوزه هم دنبال این چیزانیست!دراون مورد هم همینه،خود حوزه هم ورودنداشته،ونمیتونسته به این راحتی ورود کنه.
ازاین منظر نگاه کردی قشنگ بودمن به این بُعدش توجه نکرده بودم.
ختم سخن:دویارمدرسه روزی ازهم جداشدند بادلی پرامیدولب پرخنده ودامن ازگل های دانش آکنده.روزی دیگر بهم رسیدندموی سپیدوگوژپشت وعصای پیری به مشت،یکی به دیگری پرسیداززندگی چه داری؟گفت شکی صاف تر از علم دیروز!پرسیداکنون چه میجوئی؟گفت علمی روشن تر ازشک!
ممنون از وقتی که گذاشتی عالی بود.

باپیچیدگی باهات موافقم.نمیشه به این راحتی نظرداد.شایدمن خیلی ساده فرض کردم. ولی حرف من کلا این بود که چرا وقتی مطلبی ذکر میکنی که دردین هم هست میگی اصلا به دین ومذهب هم ربطی نداره!به نظر من این که خیلی خوبه درباب موضوعی هم بگیم تو فلان سوره قران هست وهم یه مسئله عقلی صرف هم هست وهم فلان خارجی گفته.ینی چندمدل تحلیل ودلیل آوردن(البته اگه باشه)(محمدرضاهم یه زمانی ازاین کارامیکرد مثلا میگف نام خدارو نمیبرم که نام خدانان سرسفره م نشه.ولی من میگم تو که نیتت مشخصه پس چرا نگی ؟یه باریکی ازشاگرداشم گفته بود کاش میگفتی من دوست داشتم نام خدارو اززبون محمدرضا بشنوم هرچندمیبینم درعمل داره نشون میده).راستش برداشت من درمورد جمله اخرشما این بودکه،میثم مدنی میخواد یه جوری بنویسه که نگن داره دینی مینویسه!ونتیجتا آدم مذهبی هستش وهمه چی رو ازدریجه دین میبینه!اتفاقا من میگم چقدخوبه که همین شکرگزاری رو بگیم وذکرکنیم که ببینیدهم درقران ذکر شده ،هم در بوستان ،هم فلان ادم موفق خارجی(که البته باتوضیح شما روشن شدکه هدف اصلی ارائه یه سبک بوده)وبعدش ارائه سبک موردنظرمون.من وقتی از پیشرفته بودن حقوق امریکا تو یه یسری حوزه ها به فامیل میگم بعد استنادمیکنم به قران که ببینید عین همون قاعده درمتون ماهم هست ولی افسوس که اجرا نمیشه!وبه خودم میبالم که چقد مبانی اصیل داریم وبهش بی توجه هستیم!
درمورد اون دوستم،راستش بهش پیشنهاددادم ترجمه فارسی حتما بخونه وهمینطور بوستان یا مولانا بخونه،یه حرف جالبی زد گف خیلی نمیفهمم! وبهم گف احتمالا تو بخاطر اینکه عربی،منطق ،فقه وحقوق وریاضی(رشته قبلی م برق بود)خوندی شاید مطالب قران رو بهترمیفهمی .(منم اوایل کمال گرابودم یسری منابع معرفی میکردم بعددیدم چه اشتباهی کردیم دلیل نداره همه یه جور باشن!یه اندازه بفهمن ،بهرحال هرکسی یه فهمی داره.) منم گفتم بی تاثیرنبوده بهر حال ازدبیرستان با اینکه ریاضی بودم ولی عاشق عربی بودم.یا درباب ثواب میخواستم بگم که فقط به ثواب یه عمل تکیه نکنه(گرچه ارزشمنده) ورواستفادشم کارکنه تایه زندگی بهترداشته باشه(با یه تیردو نشون بزنه) ونه صرفا خواندن متون بخاطر ثواب.
ودرنهایت این سبک جدید روهم خیلی موافقم باهات مثلا چندروز پیش سوره انشراح رو میخوندم دیدم چقدرمیشه درمورد این سوره صبت کردونوشت متناسب با سبک جدید زندگی.

از شکر گزاری گفتی دوتا موضوع یادم امومد:یکی اینکه من هنوز متوجه نشدم چرا شما بجز این مطلب ،درجاهای قبلی هم تاکید دارین که این موضوع دینی نیست!موضوعاتی که شما دارین مطرح میکنید عقلانی هستش پس هم عقل اونا رو میپذیره هم دردین هست.به نظرم اصلا مهم نیست که منبع یه موضوع گفته بشه(البته ما به مثابه رشته مون با ید قطعا ذکرکنیم).درصبت های عادی لازم نیست حتما بکیم چون پیامبرگفته دروغ بده پس دروغ نگیم!یا چون حدیث داریم پیامبر با هسرانش مهربان بوده پس ماهم بامهربانی رفتارکنیم!اگه نبود رفتارنمیکردیم؟!اینو خود عقل درک میکنه که کاردرستی نیست .یادرمورد دادگربودن،زیبایی و… این موضوعات هم در دین هست پس جای توضیحی نیست که دلیلش رو ذکر کیم.درباب شکرگزاری مگر قبل ورود اسلام به ایران نداشتیم؟ینی فقط در قران گفته وقبلا نبوده؟!از بدیهیات هست که در همه ایین ها گفته شده پس قطعا ربطی به دین نداره منتهی کسی که دین دارهست میگه درکتاب مقدس ذکر شده کسی که نیست میگه عقل میگه .ما خیلی ازقواعدرودرباب حقوق از قران ذکر میکنیم میبینیم همون قواعددر امریکا واروپا هم هستواونام ازطریق منابع خودشون وعقل رسیدن به همین مطالب.بعدشم من خیلی جاها این تاکید بیمورد که مثلا پیامبر گفته نمیفهمم !حتما برای اینکه ادم خوبی باشیم باید بریم 120جلدبحار علامه مجلسی رو بخونیم؟!که بدونیم پیامبروامامان چجوری زندگی میکردنوچیاگفتن؟!اگر هم بخونیم اتفاقا چیزای خیلی ساده رومیبینیم که مابهش عمل نمیکنیم!همین دروغ نگفتن،به مساوات رفتارکردن واعمال نفوذبرخلاف حق نکردن و…که ادم های بی سواد هم میفهمن خوب نیس.2-یه دوستی دارم چندسال پیش خونش بودم دیدم صبح قران میخونه اونم ازروی کتاب عربی بدون ترجمه فارسی!گفتم مگه عربی بلدی؟گف نه ولی این قران رو از مکه اوردم متبرک هست وخیلی ثواب داره!گفتم والله تا جایی که من میدونم قران، باید بخونی ،بفهمی وتو زندگی بهش عمل کنی. الان تو دقیقا این قران خوندن چه تاثیری داشته توزندگیت؟ بنظرم اگه ثواب داشتن رو فراموش کنی وفقط به قصدیادگیری بخونی خیلی تاثیرش بیشتره .فک کن اصلا قران خوندن ثوابی نداره حالا چیکا میکنی بازم میخونی؟!وقتی این همه قران میخونیم ولی بازم غیبت ،دروغ ،دورویی و…داریم چه سودی از اون ثواب جمع کردن!
درمورد موضوع شمام به نظرم این بدیهی ست که شکرگزاری خوبه حالا ممکنه برای زیبایی متن از یه شعر یامناجات نامه یا از قران هم ادرس بده که مثلا ببینید دین هم مهرتایید داره براین گفته ها همین .میخوام بگم خیلی ازموضوعات همپوشانی داره ومامحکوم نمیشم به دیندار یا بی دین نبودن.ونیازی نیست حتما دلیلشو بگیم.

من کتاب صدسال تنهایی رو بخاطر اینکه همش اسمارو قاطی میکردم وگاهی بخاطر همین موضوع رشته داستان از دستم در می رفت نتونستم تا آخر بخونم

سلام
ممنون از نوشته خوبتون
من هم با حرفتون موافقم
کتابهای این شکلی فقط ذهن رو خسته میکنن..البته گاهی استثناهم پیدا میشه
فکر میکنم کتابی مثل کوری از این لحاظ ایده ال باشه چون هیچکدوم از شخصیت ها اسم ندارن:)

فوق العاده بود.
واقعا حرف زدن و تعریف از اطراف و جامعه خودمان این روزها جرأت میخواهد آن هم در زمانی که غرزدن نسبت به افراد و اتفاقات و جامعه یک جور ژست روشنفکری و نقادی است.

سپاس بابت این اشتراک زیبای احساساتتون.لذت وافر بردم.
من هم مثل شما پیشنهادم این هست که کسانی که به سفر خارج از کشور علاقه مند هستند حتما و حتما کتابهای مارکوپلو، مارکودوپلو، برگ اضافی و سباستین جناب منصور ظابطیان رو مطالعه کنند و تا حد امکان تصویر سازی کنند. یک سفر مجازی دلپذیر رو تجربه می کنند و اگر هم مثل من خوش اقبال باشند, بعدها که سفر کنند این تصاویر و نوشته ها و صدای خوش منصور ظابطیان دوست داشتنی به واقعیت شگفت انگیزتری مبدل خواهد شد.
با سپاس

سلام میثم عزیز.
وقتی کتابی رو رو مطالعه می کنیم یا پستی رو می خونیم سوال هایی در ذهنمون ایجاد میشه. جنس این سوال ها از جنس دغدغه هست. اینکه درد چیزی رو داشته باشی و به دنبال درمونش باشی. هرچند این درد ، درد محترمی هست. اما وادار میشی وارد حوزه دیگه ای بشی و توی اون حوزه دنبال جواب سوالت بگردی . خدا کنه که از اونجا دوباره وادار نشی به حوزه دیگه ای سرک بکشی. بشی شبیه پرنده ای که روی یه درخت بزرگ و پر شاخه، از این شاخه به شاخه دیگری می پره. این توصیف منه. یه بخشش اثر ناکارامدی مطالعه من هست که امیدوارم با بیشتر مطالعه کردن و پیدا کردن راهکاراش بهبودش بدم. مجمدرضا شعبانعلی توی فایل صوتی مدیریت منابع میگفت مربوط بودن اطلاعاتی که جمع می کنی یا مهارتهایی که به دست میاری مهمه. امیدوارم که این شاخه به شاخه پریدن ها خیلی نامربوط نباشه.
اینا رو اینجا نوشتم چون فکر می کنم سرک کشیدن به حوزه های مختلف یه بخشش اثر اینه که با مطالعه آدم تشنه تر میشه و احساس نیاز بیشتری پیدا میکنه. اما تشنه تر شدن هم با تمام برکت هایی که داره آفت هایی هم باخودش داره. آفتشم شاخه به شاخه پریدن و سردر گم بودن هست.
راستی دومین کتاب رو هم تموم کردم. این بار برای تمام کردنش زمان تعیین کرده بودم و امروز آخرین مهلتش بود و سر وقت تمومش کردم. خواستم عمیقا تشکر کنم و بگم این از صدقه سر پست های وبلاگ شماست.

جناب مدنی
سوالی پیش اومد اینکه منظورتون از برنامه داشتن چیه؟!چجوری اینو پیاده کنیم؟اینکه مثلا من به تاریخ وادبیات علاقه دارم همینو چجوری بخونم مثلا اول تاریخ رو دراون حوزه ای که علاقه دارم بخونم یا نه میشه همزمان هم تاریخ هم ادبیات خوند ؟دوم اینکه اینو درذیل تحصیل درموقعی که مشغول لیسانس وبقیه مقاطع باشه یا اینکه نه بعد اتمام حوزه تخصصی ؟مثلا بعد دکترا.مثلا من تو حقوق برا اینکه به مدنی مسلط بشم کلی کتاب هست که خوندم این دیگه فرصت نمیشده که برم سراغ موارد جانبی .حالا من کی این چیزا رو بخونم ؟همزمان با حقوق وگذاشتن زمان خیلی کم درطول روز یا اینکه نه بعدفارغ تحصیلی که یه پایه ای کسب کردم ازحقوق برا اینا وقت بزارم؟البته اینو میدونم که مثلا تابستونا میشه این برنامه رو اجرا کرد ولی من منظورم دوام این شیوه هست درطول کل سال.اینکه تصورتون رو از این که چه زمانی به اندازه کافی مطالعه کردید تغییر بدید ینی چی؟واینکه کاربرد مطالعه درتغییراتی که رخ نداده (احتمالا بد) رو میشه یه مثالی بزنید.من خودم تو این مدت برا حقوق چون به هیچ عنوان جزوه نمیخوندم،با خوندن کتاب دو تا مشکل داشتم یکی اینکه خیلی زود فراموش میکردم !این طبیعیه؟دوم اینکه با بقیه دوستام که تو دانشگاه های خوب درس میخونن احساس میکنم یه تفاوتی بوجود اومده اینکه اونا خیلی از نظر سواد خوبن ومسلط تراز من به قواعد. من کلی باید بخونم تا به اون تسلط برسم ونمیرسم به این راحتی!!ولی یه چیزی که من حداقل ازتو کتابا دستگیرم شداینه که کتابا خیلی طول میکشه تامسلط بشی بهش مخصوصا اون استادایی که فرضا تو فلسفه هم مطالعاتی داشتن به این راحتی نمیشه فهمید متون شون رو.ودوم اینکه توجزوه ها(البته احساس من)فقط قواعد صرف به بهترین شیوه بیان شده ولی تو کتابا به سخترین حالت ازاون طرف آدم احساس میکنه اون استادداره هدایتش میکنه به سمت اون مدلی که خودش فکر میکنه حالا یا عدالت محوریا پوزیتیویست و…ولی جزوه ها هدفشون فقط ارائه مطالبه.دیگه حالا نمیدونم درسته یانه؟

خیلی ممنون از مطالب خوبتون. چند وقتی بود که به این فکر می کردم چه تغییری با کتاب خوندن در زندگی من ایجاد شده و گاهی می بینم تغییرات هر چند کوچکی ایجاد شده ولی فکر می کنم هنوز کافی نیست و همین باعث میشه که بعضی وقتا احساس خوبی نداشته باشم. شاید دنبال یک تغییر بزرگ هستم. بعضی وقتا از اینکه حس می کنم چرا یک کتابی رو خوندم و آیا جایی استفاده اش کردم یا خیر انگیزه ام کم میشه. تصمیم گرفتم که به کتاب خوندنم یکم سامان بدم شاید این حس بد از بین بره.

به نام خدا
سلام جناب مدنی عزیز
راستش اول که خواستم دانلود کنم گفتم برو بابا حجمش زیاده اینترنتو حروم نکنیم!ولی ازطرفی باز دیدم چون شما گفتی خوبه ،دیگه گفتم میثم مدنی هم خب معمولا مطالبش که خوبه لابداینم خوبه دیگه.بهر حال بعد چندروز کلنجاررفتن امروز دانلودش کردم واقعا حال منو هم خوب کرد.
یاد یکی از فامیلامون افتادم که همین دوماه قبل اپلای کرده امریکا برا مقطع دکترا.جالبه تا وقتی اینجا بود مدام ناله میکرد که اقتصاد چقد داغونه وچقد همه چی گرونه مدام بالا پایین میره!ما تو ایران نمیتونیم هدف گذاری کنیم وخلاصه جای زندگی نیست!اوایل که رفته بود من که باهاش صبت کردم همش تعریف که اینجا بهشته وچه محیط زیستی وازاین چیزا !بعد چندهفته که مامانشو دیدم گفتم مهندس چطوره چه خبراامریکا؟!گفت هیچی گفتیم حالا خونه ووضعیت اجناس چجوریه ؟گفته گوجه فرنگی اونجا دونه ای 5هزارتومنه!غذا واین چیزام گرونه !بعدشم میگفته مامان مدام هی قیمت ها رو مقایسه نکن با ایران ما افسردگی میگیریم!!!(تازه بماند که اون فاندی همکه داره ناچیزه وباید خیلی دیگه قناعت کنه !ولی خوشحاله!!!)اینو که گفت ،گفتم عجب !!!تاایران بود فقط بدی میگف اونجا که رفته شده بهشت!یاد حرف محمدرضا افتادم که میگف ما حاضریم بریم اروپا یا امریکا تو یه خونه 40متری اونم زیرزمین نمگین زندگی کنیم،وهمه چی روتحمل کنیم بدون هیچ انتقادی!!انگار نه انگار عضوی ازاون جامعه هستیم!!ازطرفی تازه اگه چند ماه هم با کسی درتماس نباشیم افسردگی نمیگیریم! وبماندکه باید روزی 16ساعت هم درس بخونیم.حالا ایران که هستیم مدام غرغر میکنیم!وازوضعیت کشور ناراضی.دکترسریع القلم میگف( اگه اشتباه نکنم )که بعد شکست آلمان هاتوسال1945هیچ آلمانی از کشورش خارج نشده!! وهمشون گفتم ما مجدد آلمان رو میسازیم!
فقط خواستم بگم ممنون منم خیلی حالم خوب شد.

سلام اقای مدنی
از وقتی که برای نوشتن این مطالب میگذارید سپاسگزارم
من از سایت آقای مشیرفر با شما آشنا شدم و اگه توفیق باشه مشتری پر و پا قرص شما میمونم.
راستی کلمه نوابغ رو در متن به اشتباه نوابق نوشتید.
پاینده باشید

با سلام جناب آقای مدنی
من این قضیه رو در سازمان های فروش تجربه کردم، که اکثر سرپرستان فروش که طی سال های خدمت ، در آرزوی ارتقا جایگاه سازمانی به سر می برند، انواع سختی ها رو تحمل می کنند و به وعده وعید ها دلخوش می کنند .
سال های زیادی به عنوان سگ اکبر آقا هستند (حقوق کم – نداشتن بیمه درست و حسابی- عدم ارتقا شغلی مناسب و نداشتن قراردادهای محکم ) کسانی که در فروش و بازار یابی مهارت خوبی دارند و میتوانند روی پای خودشان بایستند یا حداقل سگ بهتری باشند (تغییر سازمان )ولی به دلایلی که هنوز فکر میکنند، سگ اکبر آقا هستند به هرزه خوری(نق و نوق های سازمانی ) مشغول هستند .
بخصوص در سازمان های دولتی که این قضیه مشهود تر است و همچنین پست های مدیریتی معمولا به ندرت به سرپرستان فروش می رسد، زیرا بزرگترین هنر مدیر در این گونه سازمان ارتباط از نوع (بالایی ) است که سرپرست بیچاره معمولا به علت نداشتن رابطه و یا رابط از نوع بالایی ها معمولا در همان سگ اکبر آقای باقی می ماند..

در حالی که دارم کرفس سرخ میکنم به شدت هم میخونمتون… خیلی از سطرها و مفاهیم مطرح شده رو میپذیرم و قبول دارم
در اینکه میفرمایید انتظارات ما از مدرک و سیستم اموزشی زیادیه تردید دارم
اگر زمان ما برای کسب مدرک در رشته مورد علاقه و انتخابی صرفا صرف اموزش همون مباحث از مبتدی تا پشرفته میشد میتونستیم فرد مدرک گرفته رو حداقل خبره و ماهر در کارش (مدرکش)که به حساب بیاریم و سیستم اموزش رو در مسیر صحیح بدونیم
بنظرم شما بحث عقل شعور و فهمیدگی رو با بحث دانش در هم آمیختین درسته هر مدرک گرفته ای عاقل نیست و هر عاقلی مدرک گرفته نیست اما قطعا اونی که مدرک گرفته نادان بحساب نمیاد و استفاده از الفاظی مثل دکتر و مهندس دانش اون فرد در اون رشته رو نشون میده و البته دانایی در هر زمینه ای میتونه از مزیت های فرد بحساب بیاد و اینکه در بیوگرافیش این بیان بشه ایرادش کجاست؟!
منظور من اینه میتونیم مدرک فرد رو حتی اگه صرف پذیرش از میون هزاران نفر در یک رشته ای باشه و دانشی هم کسب نکرده باشه در کمترین حالت نشان پشتکار و استمرار در انجام یک کار هرچند بی حاصل که بدونیم و ازون دسته چیزهایی که بودنش بهتر از نبودنشه
اما در کل با مفهوم حرفهای شما موافقم که نماد برتری نیست و نباید باشه
کرفسها سوخت…