شاید خیلی‌هاتون یک بار نقشه راه کتابخوانی رو دیده باشید. اما این نقشه راه مرتب تکمیل می‌شه.
حدود ۵۴ بخش و چند فصل جدید به اون اضافه شده. الان بخش زیادی از اون نقشه قرمزه، بنابراین من ناچارم یک بار این قرمزها رو مشکی کنم. توسط این نوشته اعلام می‌کنم که 3 شنبه ۴ مهر، این متن‌هایی که قرمز هستند رو مشکی (عادی) می‌کنم. شاید تا اون موقع یک سری بهش بزنید بد نباشه.
دقت کرده‌اید که چندی است ما طعم و بوی میوه‌ها را، سبزی را حس نمی‌کنیم؟
دقت کرده‌اید که خیلی‌ها از معجون‌ها چون قرمه‌سبزی، فسنجان، قیمه، بادمجان و … به پیتزاها مهاجرت کرده‌اند؟
دقت کرده‌اید که ما در مهمانی‌های شلوغ لذت با هم بودن را حس نمی‌کنیم؟
دقت کرده‌اید که آهنگ‌ها لذت سابق را ندارند؟ انگار نوستالوژی است اما واقعا همان آهنگ‌ها با کیفیت کمتر، بیشتر لذت داشتند.
مشکل اغلب ما این است که فکر می‌کنیم قضاوت مثل تصویر بالاست:
با صدای نرم چکش چوبی روی سندان چوبی، حکم صادر می‌شود و ما بی‌آنکه از حکم محکوم تاثیری بگیریم، می‌رویم سراغ حکم بعدی. در یک چکش زدن، حرف می‌زنیم و یک نفر را محکوم می‌کنیم، و/یا یک نفر را تبرئه. همه هم به حکم ما احترام می‌گذارند.
بخش ۱: اوضاع
حدود ۱۲ سال پیش، وقتی وارد محفلی می‌‌شدی هر کسی متخصص چیزی بود! یکی جک بلد بود، یکی آخرین سی‌دی که دیده‌بود را تعریف می‌کرد، یکی کلیپ جالبی را دیده بود. هر کسی شده بود متخصص چیزی و حرف تازه‌ای برای زدن داشت. تا اینکه بلوتوث و گوشی متداول شد. دیگه تقریبا خیلی از کلیپ‌ها را همه دیده بودند، جک‌ها کمی شروع به گسترش کرد. اما باز هم می‌شد کلیپی بلوتوث کرد، جکی اس‌ام‌اس کرد.
ترجیح می‌دهم از پایان آغاز کنم.
هنر پایان دادن یک کار، در تمامی زمینه‌ها اهمیت بسیاری دارد. در فوتبال، بیشتر درآمد را تمام‌کننده‌ها و آغازکننده‌ها دارند (مهاجم، دروازه‌بان، مدافع یا هافبک). آن‌ها پایان (یا آغاز) هر حمله را تعیین می‌کنند (گل شدن). جمله معروف دکتر شریعتی را که احتمالا در ذهن دارید:
مشکل اینجاست که اکثر چیزهای خوب: بدبو، سخت و دردناک هستند!
شاید به نظر این‌طور برسد اما یک نکته دارد، بگذارید با یک مثال شروع کنم
شرط می‌بندم اکثر شما یا اطرافیانتان جواب‌های اشتباهی به این سوالات داده‌اید!
شیرینی بد نیست! سیر هم برای سلامتی مفید نیست!
نکته این است که به خاطر طعم بهتر، بوی بد کمتر، لذت سریع اکثر ما شیرینی را ترجیح می‌دهیم و سیر را کمتر می‌خوریم. اما شیرینی فواید خود را دارد، منتهی زیاد خوردن آن مشکل‌ساز است. خوردن سیر هم اگر از حد بیشتر باشد مضر است! اما ما هیچ وقت آنقدر سیر نمی‌خوریم که ضرر داشته باشد (مثلا هر روز سر کار به عنوان میان‌وعده) در حالی که ما، این کار را با شیرینی می‌کنیم.
دن گیلبرت را خیلی از ما با ویدیو‌ها و کتاب‌هایش در مورد رازهای شاد زیستن (در واقع تصمیم درست گرفتن) می‌شناسیم. در این ویدیوی خود، یک سری آزمایشات انجام داده‌اند برای اینکه نشان دهند ارزش‌های ما چقدر در طول زمان تغییر می‌کنند.
حال از افراد خواستیم برای ما پیش بینی کنند، به ما بگویند چقدر حاضرند همین الان برای دیدن اجرای موسیقیدان مورد علاقه فعلی خود، در کنسرت ۱۰ سال بعد، پول بدهند، و به طور متوسط، افراد گفتند برای آن بلیط ۱۲۹ دلار می دهند. ولی وقتی پرسیدیم چقدر میدهند تا کنسرت موسیقیدان مورد علاقه ۱۰ سال قبلشان را همین امروز ببینند، گفتند فقط ۸۰ دلار.
با خیلی از افراد دور و برم برخورد داشتم که دوست داشتن کتابخوانی رو شروع کنن اما هیچ وقت موفق نشدن، یا حتی کتاب می‌خونن اما لذت خاصی از این امر نمی‌برن. سعی دارم تجربیات خودم رو در این زمینه ارائه کنم. شاید کمک کنه به بعضی‌ها. خوشحال می‌شم که اگر کمکتون کرد به من اطلاع بدید.
برای اینکه بتونم بهتر و طبقه‌بندی شده مطالب رو ارائه کنم، یک دسته با عنوان کتابخوانی قرار می‌دم که به ترتیب پست‌های مرتبط رو در اون قرار بدم.
سال‌هاست که می‌خواستم جایی مباحثی که برام جالب هستند رو ارائه کنم. سعی می‌کردم تحت عنوان سخنرانی در دانشگاه‌های مختلف یا برگزاری کارگاه این کار رو کنم. اما این موضوع محدودیت‌هایی داشت. چند سالی می‌شه که دو تا وبلاگ رو مرتب مطالعه می‌کنم
کلی ایده، دانش و لذت بردم از خوندن این دو. مدت‌ها دنبال روزی بودم که جرات نوشتن ذهنیات آشفته خودم رو داشته باشم. کلی تجربه، موفقیت، شکست و اشتباه هست که می‌شه نوشت. این اواخر هم با شاهین کلانتری آشنا شدم (http://shahinkalantari.com/) که خیلی بهم جرات داد. کمی در پادپرس padpors.com و سایر سایت‌ها هم نوشتم، اما دیگه احساس کردم نیاز هست تاخودم جریان موضوعات رو به دست بگیرم. نکته مهم برای ادامه اینه که قصد ندارم محیط خیلی آکادمیکی داشته باشیم اینجا.
