دیدگاه‌های شما و من

سلام میثم جان. من از وبلاگ شاهین خان کلانتری با شما آشنا شدم. این نوشته ات خیلی لذتبخش و آموزنده بود. در مورد ساختار وبلاگت، فعلا وقت نکردم بررسی کنم که نظری بدم. ولی از طنز تو نثرت خوشم آمد. ملیح و به اندازه. موفق باشی

یعنی شما با این نظریه که میگه هر روز کارهای روتین و حتی مسواک زدن را به شیوه متفاوت انجام بدین تا “خلاق تر” بشین موافق نیستین؟

جناب مدنی عزیز

من دیدگاه ساده تری به این قضیه دارم. من قبلا یک بار تصمیم گرفته ام که مثلا همیشه جایم را در اتوبوس به افراد سالخورده تر بدهم و به این ترتیب این رفتار را به صورت «بدون فکر و تصمیم گیری» در لحظه ورود یا دیدن یک سالمندتر از خودم انجام میدهم.
در مورد کتاب خواندن در تاکسی و نشستن در صندلی پشت راننده هم همین داستان وجود دارد. اگر اتومبیل خالی هم باشد، من باز هم در سمت چپ و پشت سر راننده می نشینم. ذهنم در آن موقعیت به خوبی میتواند روی کتاب تمرکز کند. به همین دلیل «هرگز» وقتی تنها باشم، سوار تاکسی نمی شوم که صندلی سمت چپش پر است.

فکر میکنم اصلا دوست ندارم هر بار برای تطابق شرایط ذهنی ام با کتاب خواندن و شرطی شدنش «تصمیم گیری» کنم.

(البته که من هم تحت تأثیر دن اریلی و کانمن هستم.)

با مهر
یاور

وقت بخیر
همیشه شاهد این بودیم که شبکه ها و برنامه های تلویزیونی توی صحبتاشون کتاب خوندن رو توصیه و میزان مطالعه کشورمون رو اعلام می کنن . بعد از این برنامه ها با خودم فکر می کنم که چرا هیچ کدومشون دقیق بررسی نمی کنن و جمله بعدش رو ادامه نمی دن که کتاب بخونین و برای چی باید خوند و چطور و چی باید خوند (البته جز جوابای که همیشه می شنویم که جنبه کلیشه ای پیدا کردن ) و واقعا خوندش چه فواید عملی رو داره . مطلب شما رو دیدم خوشحال شدم و امیدوارم با دنبال کردنش بتونم با دیدگاه های جدیدی آشنا بشم .

ذهنم کمی در مورد تصمیم گیری نوع یک و دو شفاف تر شد . فایل صوتی «پارادوکس انتخاب » شعبانعلی یادم افتاد و دغدغه خرید شلوار جین …

شک ندارم ک میرم سمت راست . چرا؟ نمی‌دونم ولی میرم

سلام
البته ترجیح من وسط نیست ولی وقتی مجبور می شوم سعی می کنم به سمت راست بیام زیرا احساس خفگی می کنم وقتی وسط هستم ولی زمان سوار شدن نفر بعدی سعی می کنم سمت راست را برای نشستن انتخاب کنم .(اوه کلی انرژی تلف شده دارم)

درود
من به سمت راست می رم. توی این زمان کم سعی می کنم راحتی رو به خودم و کنار دستیم هدیه بدم. ضمنا ماهیچه هام هم تکونی می خورن و کرخت نمیشن.

به سمت راست میرم

جالبه کتابخونه اولین چیزی هست که وقتی به اتاق دوستانم می رم نظر منو جلب می کنه. از این طریق میشه آدمایی که اهل مطالعه هستند رو تشخیص داد.

سلام جناب مدنی .از محمدرضا شعبانعلی به شما رسیدم
مطالب مفیدی نوشتید ممنون

یه بخشی از شاخه گرفتن، مربوط به مثال زدنتون هست، این‌که مثال می‌زنید برای شخص من واقعا کمک کننده است که بدونم در مورد چی دارین صحبت میکنید و چه مصداق هایی داره، ولی یه مسئله ای که من حس میکنم این هست که شما مطالعه اتون خیلی زیاد هست و همچنین تجربه واقعی، و وقتی که میخواین بنویسید کلی مثال و مصداق در مورد اون مسئله به ذهنتون خطور میکند و وقتی از هر کدوم مینویسید، خیلی زیاد میشه، مثلا تیکه هایی از کتاب ها از اشخاص از فیلم ها، از موضوعات با دسته بندی متفاوت.
من به عنوان خواننده ضعیف تر مطالب شما، وقتی از فیلمی مینویسید که ندیدم وقتی از مخاطبی حرف میزنید که نمیشناسم و اشاره میکنید که بعد بیشتر خواهم نوشت، گوشه ذهنم درگیر اون مسئله میمونه، این که یک زنجیر منفصل هست تا زنجیره فهم من رو از مطلب شما کامل کند.
یا بعضی واژه ها و مفاهیم که من شاید اولین بار باشه بشنوم یا قبلا شنیدم و مفهومش برام عمیق نیست و شاید ارتباط این مفهوم به مطلب اصلی برایم راحت نباشد.
و فکر می‌کنم، justify کردن پاراگراف‌هاتون هم موقع خواندن کمک کننده باشد.
البته با اشاره به بند شماره یکِ نتیجه گیری همین بخش، درک کامل نوشته‌های شما هم پیش‌نیازهای خودش را دارد و شاید من با نداشتن اون پیش‌نیازها این حس رو دارم.

سلام
مجموعه، چرا کتاب بخوانیم؟ را چندروزی هست که دارم مطالعه می‌کنم، و هر بار می‌خواهم کامنت بگذارم میگم بزار یکی دیگه بخونم بعدش ولی اینبار دیگه اینکار رو نکردم.
مطالبی که گفتید برام مفید بود و من رو به فکر فرو میبرد، لذت از درد خیلی به دلم نشست.
سبک نوشته اتون خوب هست و قابل فهم هستش و مثالهای فراوانی که ذکر می‌کنید به فهم راحت‌تر مطلب کمک می‌کند و واقعا شبیه داستان نوشتید، انگار یه موجود رو در قالب یک داستان دارید معرفی می‌کنید.
گاهی نوشته‌ها به نظرم خیلی شاخه می‌گیرند و تمرکزم رو از مطلب اصلی دور می‌کنند.
متشکرم.

سلام
بدون تردید به سمت راست میرم تا هم خودم راحت تر بشینم و هم نفر کناریم.
برام جالبه که مگه میشه کسی این کار رو انجام نده.

من میرم به سمت راست.
نه به خاطر خودم، به خاطر این که نفر دیگه هم بتونه راحت تر بشینه.

قد بلندی دارم و پاهای بلندتری و عمدتا سعی میکنم وسط ننشینم یا وقتی دو نفر هستیم، حتما به راننده میگم من کرایه نفر سوم رو حساب میکنم.
راستش رو بخواهید همواره در تاکسی «کتاب» همراه دارم و کتاب می خونم و بنابراین گوشه سمت راست یا چپ برای من فضای بهتر و راحت تریه.

با مهر
یاور