دیدگاه‌های شما و من

سلام رضا

برای رشد جهشی توی یک موضوع بنظرم باید درد های زیاد رو بتونی با فاصله خیلی کم (یعنی often) پشت سر بذاری. کوچ خیلی میتونه کمک کنه … شایدم تنها راه ممکن باشه.

یادمه 20 سالم بود، نشسته بودیم توی 206 … بالاخره طرف راضی شد که مربیم بشه… پشت فرمون بود و من کنار دستش… گفت سررسیدت رو دربیار… بنویس:
من امیرمحمد فلانی، در این سال ها گند های زیادی بالا آورده ام و باید جبران کنم. تمام دستورات را مثل یک سرباز انجام میدهم و میدانم برای موفقیت راهی جز رشد موشکی ندارم…

متنی که نوشتم اون روز خیلی خیلی طولانی تر از این چند جمله ی بالا بود، خیلی ادبی تر بود کلماتش و خیلی کوبنده تر… الان فقط این ها ازش یادمه…. خواستم بیخیال بشم و اصلا کامنت رو ننویسم. ولی گفتم شاید مفید باشه برای کسی….

از اون روز تا 6 ماه تقریبا من شاگردش بودم. شبیه تجربه ی علی خلیلی برای محمدرضا شعبانعلی بود اون دوران برام. تجربه ای که تعداد کمی از افراد توی کل عمرشون تجربه میکنند. البته ضروری هم نیست این همه درد کشیدن برای همه.

الان یاد گرفتم خیلی هم خودمون رو جدی نگیریم… مثلا چند هفته پیش جمع شده بودیم دفتر یکی از دوستانمون… یکی از بچه ها برگشت رو به جمع گفت:
جهنم اون جایی هست که وقتی مردی، میان و اون کسی که میتونستی بشی و نشدی رو بهت نشون میدن و اونجاست که واقعا میسوزی.( جمله خیلی معروف که بیشترمون شنیدیم)… من برگشتم گفتم ببین بنظرم کلا انسان اونقدر موجود خاصی هم نیست…. خیلی مهم نیستیم ما که بیان برای تک تکمون اینکار رو بکنند و غیره…. خیلی جدی گرفتی خودت رو… خیلی….

در هر صورت. خوشحال میشم از پیشرفت شما و همه.

در مورد اینکه گفتی وقت زیاد تلف کردی و باید جبران کنی و این حرف ها، یک پست تلگرامی نوشتم چند هفته پیش، مجبورم کلمات +18 اش رو سانسور کنم تا بتونم ابنجا بذارمش، چند لحظه صبر کن…

این عکس رو ببین اول:
https://30namazaban.com/wp-content/uploads/2021/01/37c91ecc-d0f3-44d7-83b0-58e799a3d6d1.jpg

حالا، پست تلگرام رو بخون:
—————————————————————-
بالاخره آدم فضایی های لعنتی!

سلام. به تازگی یک عکس بیرون اومده(لینک بالا) از یک نمیدونم چی چی، که مربوط به موجودات فضایی میشه، انگار موثق هست، یک نفر از دانشگاه هاروارد حرف زده راجع بهش و غیره، اصلا مهم نیست ولی.

این رو میخوام بگم، فرض کنید این خبر واقعی باشه، مثلا واقعا اتفاق خفنی بیفته، یک اتفاق خفن تر از کرونا.

مثلا، جنگ جهانی سوم، مثلا حمله زامبی ها، مثلا همین اخبار آدم فضایی ها، مثلا قحطی آب و خشکسالی شدید، یا اتفاقات عجیب دیگری که حتی فکرشم نمیکنیم.
ولی با کرونا، فهمیدیم که خیلی این دنیا کشکی تر از این حرفاست و هر اتفاقی ممکنه بیفته. کسانی که تاریخ رو خیلی مطالعه کردند حتما میگند که ما نیازی نداریم کرونا رو ببینیم که کشکی بودن زندگی رو بفهمیم، خودمون میدونستیم.

خب، من نمیدوستم، با کرونا فهمیدم.

فرض کنید جنگ شروع بشه، یا نصف شهر زامبی بشند، یا آدم فضایی ها حمله کنند(پی نوشت ۱)، شما اون موقع اولویت هاتون چیاست؟

باز هم از اینکه از باجناقتون توی خرید خونه عقب افتادید غمگین اید؟
بازم به فکر مطالعه کتب بیشتر و تقویت پیج اینستاگرام و پول درآوردن اید؟
بازهم به فکر بالابردن معدل فوق لیسانس تون اید؟

یا اینکه فقط از این مهلکه زنده بیرون بیاید براتون کافیه؟

اینکه این عکس واقعی باشه یا نباشه مهم نیست، مهم این سوال هایی هست که اینجا نوشتم.

خیلی وقت ها …. ت…. بذار مثال بزنم:

امروز داشتم فایل صوتی زیارت عاشورا گوش میدادم(۴ بار پشت هم گوش دادم)، و به این موارد فکر میکردم:

اصلا مهم نیست که امام حسینی مرده، شهید شده یا هرچیزی، مهم اینه که ما با خوندن زیارت عاشورا ذهنمون درگیر مسائل بزرگی مثل واقعه ی عاشورا میشه، حالا اینکه حسین نقش اصلی بوده یا مش حسن یا نقی یا مریم مهم نیست، اصلا بحث معنویت رو ***** توش(سانسور شد!)، دارم در مورد این حرف میزنم که ذهنمون رو ببریم روی وقایع بزرگ تر از زندگی عادی و روزمره. که واقعه عاشورا و فداکاری هایی که انجام شده اونجا واقعا جالب میتونه باشه برای تامل کردن.

انیمیشن soul رو که تازه اومده ببینید، کم نظیر هست. حتما شنیدید که میگن ، ولش کن بقیش بعدا میگم… ترکیب یک حدیث از آقای بهجت بود با این انیمیشن.

بحث رو جمع بندی بکنم، قصدم از نوشتن این متن این بود که بگم خیلی هم زندگی رو جدی نگیرید، وقت شما و خود شما و زندگی شما اونقدری هم مهم نیست و به یک واقعه‌ی خفن بَندِ!

یاد اون بنده خدایی میفتم که اسیر بود و داستان کوره های آدم سوزی و کتاب فرانکل.

شاید بشه گفت خلاصه این حرف ها و پراکنده گویی هایی که کردم، میشه این جمله:
در زندگی صبر داشته باشید و ادامه بدید.

پی نوشت ۱:
شاید بگید حمله آدم فضایی ها خیلی تخیلی هست، زامبی ها خیلی تخیلی و بچه گانه فکر کردن هست، و از این حرف ها.

این حقیقت که چند سال پیش ما هیچ کدوممون موبایل نداشتیم، چه برسه به موبایل هوشمند، و چه برسه به این اعتیادمون به خریدن اینترنت، و الان چشم باز میکنیم و میبینیم که نوع زندگی مون هیچ شباهتی به ۲۰ سال پیش نداره. همین حقیقت، باید کافی باشه برای اینکه چیز های تخیلی ای مثل زامبی و آدم فضایی هم مثل کرونا برامون قابل هضم تر باشند.

پی نوشت ۲:
خودم میدونم متن پیوستگی نداره، من خیلی اهل نوشتن نیستم، باید ویس بدم، ولی توی کانال پاپیون سبز قصد کردم که ویسی از خودم نذارم، برای همین باید با این گفتار پاره پاره من بسازید و متن ها رو بخونید.

————————————————————-

امیدوارم بوده مفید باشه.

سلام
سپاس از لطفتون
نیازی نیست، فقط کافیه این مطالب رو گسترش بدید،‌ برای من با ارزش‌تره.
خوسحالم از این که به دردتون خورده.

ی مساله ی دیگه ای که می خوام تحلیلت رو بدونم اینه که با روی کار اومدن سایت هایی مانند مکتبخونه، فرادرس، متمم و… وهمچنین نمونه های خارجی خیلی پیش از اینها مثل کلاس های آنلاین دانشگاه ام آی تی، ویدئوهای آموزش یوتیوب، coursra,
Khan academy, lindaو….که افراد با توجه به نیازشون دوره و مهارت های متمرکزی رو بدون رفتن به دانشگاه میگذرونن آینده سیستم های آموزشی چی می شه؟ و بنظرت این عناوین دکتر و مهندس از بین نخواهند رفت؟

سلام.
میبینید (!)
ایشون هم متوجه (عمیق) بودن نظرات شما شدن.

پ.ن: اون روز حضوری از خدمت شما پرسیدم چطوریه که کسانی مثل شما و آقای شعبانعلی راجع به مطالب غیر تخصصی شون هم که نظر میدن عمیق هست؟

( همین الان که این متن رو نوشتید یاد کلاس خودم افتادم، نه کلاس درس و اینها، کلاس به معنی کلاس (جایگاه) اجتماعی و اون مثال پراید که زدید برام.!)