پیشنهاد می‌کنم قبل از این که این متن را بخوانید، سری به این صفحه از گاردین بزنید. در آنجا از شما چند سوال می‌شود. اینکه مثلا
۱- فکر می‌کنید یک مدیر اجرایی شرکت‌های برتر (۳۰۰ تای اول استرالیا) چقدر درآمد سالانه دارد؟
۲- به نظر شما یک مدیر اجرایی شرکت‌های برتر (۳۰۰ تای اول استرالیا) چقدر باید درآمد سالانه داشته باشد؟ (حقی که شما برای درآمد به او می‌دهید)
این نوشته از یک تحقیق چاپ شده در واشنگتن پست الهام گرفته که در این لینک می‌توانید مشاهدهش کنید.
جریان اینه که
۷ درصد مردم بالغ آمریکا (۱۶ میلیون نفر) اعتقاد دارند، شیرکاکائو از گاو قهوه‌ای به دست می‌آید! (نه تنها بلد نیستند، بلکه ادعا هم دارند).
۴۵ درصد هم نمی‌دانستند شیرکاکائو از کجا می‌آید.
پیش‌نوشت ۱: قصد من از این نوشته اصلا انکار پیشرفت کشورهای عربی نیست. همچنین تایید احزاب و شهرداری حاکم در ایران و تهران نیست! فقط قصد دارم فارغ از مسائل نژادی و خودباختگی، یک نگاه منصفانه‌ای به اوضاع داشته باشیم.
پیش‌نوشت ۲: متاسفانه این پست پر از عکسه و این دو تا نتیجه داره، اول اینکه حجم این صفحه خیلی زیاد می‌شه. دوم، خیلی از عکس‌ها مرجع نخواهد داشت. من به همین خاطر هیچ عکسی از خودم (بعدها کلی عکس رو به اشتراک می‌گذارم) نگذاشتم. همه عکس‌ها توی گوگل قابل جستجو بوده و من هیچ ادعایی روشون ندارم. اما در اون مکان‌ها حضور داشتم و به جرأت می‌تونم بگم که تقریبا همشون نسبت به عکس واقعا خوشگل‌ترن (آبشار تهران، پل طبیعت، پارک نهج‌البلاغه).
در این جا، قصد دارم بیشتر روی شباهت الگوی محبوبیت سیاسی افراد در برخی کشورهای اروپای غربی (انگلیس، اسپانیا، آلمان و فرانسه) بحث کنم. در شکل زیر میزان محبوبیت سه رییس جمهور قبلی آمریکا را مشاهده می‌کنید.
چند نکته جالب را می‌توان در مورد این دیاگرام ارائه کرد:
۱- اسپانیا، نسبت به سایر کشورهای اروپایی با آمریکا فاصله زیاد‌تری داره (آمریکایی‌ها کمتر محبوب هستند)، و این مستقل از فرد است.
