این عنوان را زمانی به خاطر آوردم که داشتم بررسی می‌کردم ما مردم، چگونه فرزندان و دوستان خود را به کتاب تشویق می‌کنیم؟
در زیر صرفا می‌خواهم چند مدل رفتار شایع را برایتان بگویم.
مادری به فرزندش می‌گفت، من اگر جای تو بودم توی همه درس‌ها بهترین نمرات را می‌گرفتم. زمان ما امکانات نبود وگرنه من کلی کتاب می‌خواندم.
مثال در مورد غر زدن از روی نادانی زیاد هست، اما یک موضوع مهم که خیلی باب شده و همه دارن ازش استفاده می‌کنن تعداد دانشگاه‌های ایرانه! اول این رو بگم که خود من مخالف مدرک‌گرایی هستم و اعتقادی به عنوان دادن به افراد بر اساس مدرک و برتری آنچنانی مدرک ندارم.
اما مشکل این جاست که به اصطلاح محققان (که نیازی نیست در مورد شخصش حرف بزنم) اومدن و در یک سری رسانه‌ها گفتند:
عصرایران در یک مقاله جدید خود «آینده بچه هایمان در خطر است/ چه پیشنهادی برای اصلاح نظام آموزشی فشل کشور دارید؟ » درخواست پیشنهاداتی برای بهبود و اصلاح نظام آموزشی توسط مردم را داشته است.
من گفتم درسته که بچه ندارم، درسته که در آموزش و پرورش کار نمی‌کنم. اما با توجه به تجربه‌ام در نشر، طراحی شاخص‌های کلیدی، طراحی نرم‌افزارهای تحت وب و کسب‌و کارهای مختلف، پیشنهاداتی را ارائه کنم. البته در آموزش سطح دبستان، راهنمایی و دبیرستان هیچ تجربه و تخصصی ندارم و افراد حاضر در آن حوزه، می‌توانند تمام این پیشنهادات را به چالش بکشند.
