این آزمون اصلا دقیق نیست. هیچ ربطی هم به استعدادهای شما نداره. فقط می‌تونه شما رو به فکر ببره که روحیات و طرز فکر ما چقدر جالب روی عملکردهای کوچک زندگی تاثیر می‌گذاره. من این رو هر بار که میرم انقلاب توجه میکنم و مرتب بهش فکر میکنم. شما هم لطفا در کامنت، یا روی کاغذ برای خودتون جواب سوال زیر رو بنویسید، فردا شب بیشتر در موردش حرف خواهم زد.
فرض کنید عقب تاکسی به عنوان فرد وسط نشسته‌اید (یک نفر سمت راست و یک نفر سمت چپ شما نشسته است). حال نفر سمت راست شما، از ماشین پیاده میشه و ماشین توی یک روز خلوت شروع به حرکت می‌کنه. ماشین پژو، پیکان، سمند، یا آردی هست که وسطش کلی بالاتره و نشستن وسطش یکم سخت‌تر از کناره. در ضمن وقتی وسط نشستید به نفر سمت چپتون هم یک مماس هستید (نه با فشار).
سوال: آیا پس از پیاده‌شدن نفر سمت راست، حرکت می‌کنید به سمت راست و خودتون رو راحت می‌کنید؟ یا این که از جاتون تکون نمی‌خورید چون حوصله استرس کشیدن اومدن نفر بعد رو ندارید؟
توجه کنید که هر لحظه احتمالش هست یکی بیاد و دوباره شما مجبور بشید برید وسط بشینید.
خواهش میکنم استثنائات رو کنار بگذارید و یک حالت عمومی رو عنوان کنید. همه چیز رو نرمال کنید. جنسیت فرد سمت چپ هم با شما برابره.
در ضمن اگر زیاد تاکسی سوار نشدید، می‌تونید همین سوال رو برای مترو یا اتوبوس جواب بدید.
من میرم به سمت راست.
نه به خاطر خودم، به خاطر این که نفر دیگه هم بتونه راحت تر بشینه.
قد بلندی دارم و پاهای بلندتری و عمدتا سعی میکنم وسط ننشینم یا وقتی دو نفر هستیم، حتما به راننده میگم من کرایه نفر سوم رو حساب میکنم.
راستش رو بخواهید همواره در تاکسی «کتاب» همراه دارم و کتاب می خونم و بنابراین گوشه سمت راست یا چپ برای من فضای بهتر و راحت تریه.
با مهر
یاور
سلام
بدون تردید به سمت راست میرم تا هم خودم راحت تر بشینم و هم نفر کناریم.
برام جالبه که مگه میشه کسی این کار رو انجام نده.
به سمت راست میرم
درود
من به سمت راست می رم. توی این زمان کم سعی می کنم راحتی رو به خودم و کنار دستیم هدیه بدم. ضمنا ماهیچه هام هم تکونی می خورن و کرخت نمیشن.
سلام
البته ترجیح من وسط نیست ولی وقتی مجبور می شوم سعی می کنم به سمت راست بیام زیرا احساس خفگی می کنم وقتی وسط هستم ولی زمان سوار شدن نفر بعدی سعی می کنم سمت راست را برای نشستن انتخاب کنم .(اوه کلی انرژی تلف شده دارم)
شک ندارم ک میرم سمت راست . چرا؟ نمی‌دونم ولی میرم
من میرم سمت راست
چون کنار پنجره بودنو دوس دارم و وقتی میتونیم حتی برای چند دقیقه راحت تر بشینم چرا اینکارو نکنم
سلام؛ همون وسط میمونم یکم میرم کنار که بغل دستی راحت تر باشه. اصلا دوست ندارم انتظار چیزی رو بکشم، تکلیفم راحت تر باشه بهتره، می تونم ذهنم رو آزادتر ببرم هر جا که میخوام، بهتره جسمم توی سختی باشه تا ذهنم درگیر. توی اتوبوس برام زیاد پیش میاد همیشه همین کار رو میکنم چون من کلا همیشه توی فکرم؛ میخوام کمترین حرف و تماس رو با افراد در این محیط ها داشته باشم.