چند روز پیش با یکی از بهترین دوستانم صحبت می‌کردم که داشت از کشور می‌رفت. من اون شخص رو در دو حوزه بهتون معرفی می‌کنم:
– می‌توانم بگویم در حوزه نرم‌افزار، جزء بهترین‌‌هایی است که دیده‌ام.
– به لحاظ اخلاقی و مذهبی هم جز سرآمدهاست. کما این که اگر تا کنون در بهترین دانشگاه‌های دنیا استاد نیست یا در بهترین شرکت‌های تکنولوژی نیست، همین موضوع است. او دکتراش رو هم در ایران خوند و همینجا هم کار کرد.
نمی‌دانم این اصطلاح را از کتابی خوانده‌ام یا خودم ابداع کرده‌ام. اما وقتی کسی یک موضوع ناراحت کننده را مرتب در حضور اطرافیان تکرار می‌کند، من این اصطلاح را به کار می‌برم. از دید بسیاری، من آدم سنگدلی هستم، که حاضر نیست به درد دل دیگران گوش کند.
اما واقعا چه چیزی از هم زدن مدفوع گیر شما می‌آید؟ درد دل کردن پیش دیگران بهانه‌ای برای این کار است. توهم سبک شدن هم، چنین است. توجه داشته باشید اگر زخمی روی بدنتان است، باید تحملش کنید، لزومی ندارد مرتب آن زخم را باز کنید تا دیگران هم بفهمند و برای شما دلسوزی کنند. هم نزنید…
بهانه این بخش، صحبت زیادی است که در همه جا از فرار مغزها می‌شود.
– برخی می‌گویند آن‌ها متعهد نیستند و تعهدی به وطن ندارند!
– برخی می‌گویند آن‌ها دنبال پول بیشتر و …هستند.
– برخی می‌گویند زیرساخت‌ها و … لازم را نداریم.
– برخی می‌گویند آمریکایی‌ها جوانان ما را اغوا می‌کنند.
