۱- سفر به دشت ستارگان
به قول جبران خلیل جبران،
سفر کن به هیچکس هم نگو
یک رابطه عاشقانه را زندگی کن
و به هیچکس هم نگو
شاد زندگی کن و به هیچکس هم نگو
آدمها
چیزهای قشنگ را
خراب میکنند
شاید بعد از کتاب «هایزنبرگ احتمالا اینجا خوابید» کتابهایی که به طور خاص مزش هنوز زیر ذهنمه! (یجور زیر زبونمه) کتابهای «کیمیاگر» و «سفر به دشت ستارگان» از پائولو کوئلیو باشن. ماجراجوییهایی یک شخص برای رسیدن به یک هدف. حتی هنوز هم آثاری از اون کتابها رو در ضمیر پنهانم کشف میکنم. احساس ماجراجویی رو با اون کتابها درک کردم (البته کتابهای ذبیحالله منصوری هم این جنبه من رو تقویت میکرد).