اعتراف میکنم، خیلی روزها میشد که به اخبار سر میزدم تا یک خبر خوب بشنوم، اما متاسفانه سایتها و روزنامههای خبری حکم آب شور دریا رو داشتند، نه تنها تشنگیت رو بیشتر نمیکردند، بلکه عطشت رو هم بیشتر میکردند. فقط اخبار بدتر و بدتر میشد، حتی اگر خبر خوبی بود، اونقدر توش اگر و اما میاومد، اونقدر تحلیلهای احمقانه و کامنتهای احمقانه زیاد بود که آدم حس میکرد یکم زهر خورده و برگشته. این طور نبود که بری اونها رو بخونی و برگردی پر انرژی سراغ کارت.جاهایی هم که خوب میگفتند (مثل تلویزیون توی یک دوره خاص)، اونقدر دروغ تحویلت میدادند، که تو احساس خوب بهت دست نمیداد، بیشتر حسش از نوع احمق حساب شدن بود!