چرایی
بعد از مدت‌ها دوباره به اینجا برگشتم، زمان زیادی از آخرین نوشته می‌گذره، البته این پشت در حال نوشتن بودم، اما نمی‌دونم چرا حاضر به انتشارشون نشدم!
تا این که سال گذشته، طی صحبت‌های جسته‌گریخته با دوست قدیمی خوبم مهدی نیلاش، تصمیم به آغاز رادیو تصمیم گرفتم. قبلا هم گفته بودم که رادیو تصمیم جزء پروژه‌هایی بود که دوست داشتم آغازشون کنم. این شد که توی همین بلاگ شروع به نوشتن و منتشر نکردن کردم. اونقدر نوشتم تا یک کتاب ۳۰۰ صفحه‌ای شد و با زدن زواید، یک کتاب ۲۰۰ صفحه‌ای شد که فکر کنم تا آخر تابستون چاپ بشه.
بعد منتقلش کردیم به سایت رادیوتصمیم
اونجا می‌تونید محتوای کامل اپیزودها رو ببینید، که اول نوشته شدن و بعد روشون گفتگو شده.
این که چرا دوست دارم روی تصمیم تمرکز کنم (یا شاید هم عدم تمرکز) اینه که یه جورایی جزء هارد‌اسکیل‌های همن باشه، نه این که لزوما تصمیم‌گیر خوبی باشم! بیشتر به خاطر اینکه فعالیت زیادی در آموزش یا سیستمی کردن تصمیم‌ها دارم.
خلاصه این که شروعش کردیم.
چگونگی
ساختار هم اینجوریه که آموزش و تحلیل‌های مربوط به تصمیم‌گیری رو در زمینه‌های تصمیم‌گیری مختلف، انجام می‌دیم. قبلا یک نوشته توی همین بلاگ گذاشتم با عنوان «چرا از چرا نوشتن سخت است؟». داستان اینه که به طور مستقیم از چرایی گفتن سخته … آموزش خیلی مباحث هم چنین وضعی رو دارن! یعنی شما نمی‌تونی به طور مستقیم یا قطعه قطعه موضوعی رو با عمق خوبی بیان کنی. ناچاری هر بار در یک کیس (مورد) یا زمینه (کانتکست) موضوع رو مطرح کنی. کاری که قراره توی رادیو تصمیم انجام بدیم هم همینه.
چیستی
فصل اول در مورد بازی‌های کامپیوتری هست، این که چطور اعتیاد شکل می‌گیره؟ چطور افراد سایر چیزها رو برای بازی هدر می‌دن؟ خوبی یا بدی اعتیاد، مسیر شغلی و از این دست.
فصل دوم در مورد انتخاب شغل، رشته و مسیر حرفه‌ای هست، فصل ۳ احتمالا در مورد مهاجرت هست. هر فصل یک موضوعی رو در بر خواهد داشت.
خوش برگشتید آقای مدنی عزیز، حتما و با کمال میل ، رادیو تصمیم رو دنبال میکنم.
خیلی خوش حالم که بر گشتین. من یک ماهه که باهاتون اشنا شدم و خوشحالم که فعالیتتون ادامه پیدا می‌کنه
به به
میثم عزیز
چقدر خوشحالم که بعد حدود ۳ سال، چراغ اینجا رو هم روشن کردی.
البته توی لینکدین دنبالت می‌کردم )میکنم( ولی خب بلاگ چیز دیگه‌ایه
وقتی میاییم اینجا حس می‌کنیم اومدیم خونه تو مهمونی 😉
درود بر تو
خوشحالم که طلسم این وبلاگ رو بعد از سه سال شکستید. امروز که داخل اینوریدر دیدم مطلب جدید منتشر کردید خیلی خوشحال شدم. قلمتون خیلی خوبه. امیدوارم این دو تا مطلب جدیدتون بهونه‌ای بشه برای ادامه ی نوشتنتون تو اینجا.
سلام چقدر خوشحال شدم که مطلب جدیدتون رو دیدم. من هیچوقت بلاگ رو ترک نکردم 🙂 خیلی چیزا رو چندباره خوندم و نت برداشتم و همون نت ها رو هر چندماه بین دفترهام جابجا کردم و خلاصه کردم و طبق اونها برنامه هایی برای خودم ریختم.
ازتون ممنونم واسه وقت و انرژی ای که روی این کار گذاشتید و هنوز هم پیگیر هستید.
من هم بابت همراهیتون ممنونم