دیدگاه‌های شما و من

از بابت مطالب مفید و فعالیت مستمرتون تو وبلاگ بسیار سپاسگذارم.

درود بر میثم عزیز و همه مخاطبین آگاه و بیدار وبلاگش
اون اوایل که با وبلاگت آشنا شدم در پاسخ یکی از کامنت های من گفتی که تاثیری که مطالعه و کتاب خوانی روی آدم میذاره به راحتی قابل تشخیص نیست.
گاهی بر اثر مطالعه آدم به یک نگرشی دست پیدا میکنه که هر چند قابل توضیح نیست و نمیشه نشونش داد اما خود آدم میفهمه که الان دیگه یه چیزی تغییر کرده و مثل قبل نیست.
البته من معتقدم هر وقت نمی تونی یه مفهومی رو خلاصه و شفاف توضیح بدی باید توی یادگیری اون مفهوم شک کنی.
یادگیری هم درجاتی داره. اینکه چشم و گوشت با یکسری مفاهیم آشنا بشه هم یادگیری هست. اما وقتی بتونی با آموخته هات یک اقدام عملی یا عینی انجام بدی بیشتر میتونی از یادگیری خودت مطمئن باشی.
کند بودن سرعت یادگیری خیلی دلسرد کننده هست. منم موافقم که با بحث کردن و حتی آموزش دادن بهتر میشه مطالب رو توی ذهن تثبیت کرد. اما به کار گرفتن اون آموخته ها یه قصه دیگه هست.
برای من بیشتر تغییرات که بر اثر مطالعه به وجود اومده از جنس نگرش هست. نمی دونم شما هم درگیر چنین موضوعی بودید یا نه. اما به قول محمد رضا نگرش از جنس حرف هست. باید به یه اقدام عملی هر چند کوچک منجر بشه(نقل به مضمون )
حالا فرض کنید منجر نشه! چه باید کرد؟ باز هم این مسیر رو ادامه داد به این امید که یه جایی یه چیزی تغییر بکنه؟ یا اینکه روش مطالعه رو تغییر داد یا هر چیز دیگه؟

ممنون از مطلب خوبتون
من هم تجربه هایی در این زمینه داشتم:
من هم کتاب رو برای تعریف کردن به دیگران نمی خونم شاید برای این بخونم که در میان اطرافیانم که اهل کتابخوانی هستند سطح بهتری داشته باشم و بتونیم حرفهای همدیگه رو بفهمیم و منطقی تر صحبت کنیم همیشه بخشی از صحبت های من با اطرافیان درباره متابهایی که خوندیم و تاثیر اونها تو زندگیمون هست چون واقعا بهتر از این حرفی نداریم.
جالب هست که جدیدا به این نتیجه رسیدم کتابی رو که در دست دارم برای دیگران تعریف نکنم بلکه بزارم مدتی از خوانش اون کتاب بگذره رابطه خودم رو با کتاب پیدا کنم ببینم کجاهای زندگیم رو پوشش میده و برای خودم چه کاربردی داره اونوقت برای دیگران اون رو بازگو کنم.
من زمانی دوست دارم از یه کتاب تعریف کنم که بیشترین تاثیر رو برا خودم داشته و یه جورایی من رو به چالش کشیده و می دونم طرف مقابلم هم به چالش کشیده میشه و با مشکلاتی که من دست و پنجه نرم کردم روبرو هست.
نکته بعدی اینه که معمولا هنگام بازگو کردن کتاب برای دوستانم به خاطر سوال و جواب های اونها و اینکه واقعا میخوان بفهمن اون کتاب چی گفته خودم دوباره به چالش کشیده میشم و مجبور میشم به عمق مطلب برم و اصلا بفهمم چه مقدار از کتاب رو یاد گرفتم. و بفهمم قسمتهایی رو خوب یاد نگرفتم.
یه نکته دیگه اینکه به قول اون ضرب المثل پول پول میاره، کتاب هم کتاب میاره، وقتی کتابی رو برای دیگران تعریف می کنی ممکنه اونها در اون زمینه کتاب بهتری و تاثیرگذارتری خونده باشن و بهت معرفی کنن.
و اینکه در تعریف دوباره کتاب یادگیری هی عمیق و عمیق تر میشه انگار لایه های مختلف ذهنت که قبلا با کتاب درگیر نشدن درگیر میشن و کتاب در پوست و گوشت تو فرو میره و جزیی از تو میشه.
بسیار هم اتفاق میفته وقتی کتابی رو برا کسی تعریف میکنیم که خودش اون کتاب رو خونده میگه این کجای کتاب بود و باعث میشی اون دوباره کتاب رو بخونه .
نکته دیگه این هست وقتی کتابی رو تعریف می کنی ناخودآگاه قسمتهایی از اون رو که با جریان و روند زندگی ات مرتبط میشه رو هم در خلال گفتگو میگی و حتی باعث میشی طرف مقابل هم مثالهایی در اون خصوص از زندگی خودش یا دیگران بگه این مثالها به بهترین شکل یادگیری رو عمیق میکنه و تو با هر نفر مثالهای مختلفی جمع می کنی و اون یادگیری کریستالی شکل میگیره و هی بزرگ و بزرگتر میشه و واقعا لذت ناشی از کتاب خوندن و یادگیری رو می چشی.
در کل میخوام بگم فرصت هایی رو که برا همدیگه میزاریم که کتابهایی رو که خوندیم تعریف کنیم یکی از بهترین فرصت های زندگیمونه ازش استفاده کنیم.

درود به ميثم عزيز
به شخصه در كتاب خواندن، به اين شكل نيستم كه بگم سه كتاب فلسفه بعد سه كتاب روانشناسي و …؛؛؛؛ ، بلكه ممكنه يكي براي توسعه فردي باشه يكي براي فلسفه. نظر شما چيه؟ ايا بهتره به صورت متوالي در يك زمينه مطالعه كنم يا نه بذارم اون كتاب درونم مقداري در بمونه و در يه زمينه ديگه مطالعه كنم؟
سبز و كامروا شويد.

خیلی ها دارن تو وبلاگ هاشون می نویسن ازکتاب ها از خاطرات از تفریحاتشون و خیلی چیز های دیگه
بالا در مورد تعریف کردن فیلم هایی که دیدیم یا کتاب هایی که خوندیم وگفتنش برای دیگران گفتین
اما کیه که مثل شما بیاد این جوری وقت بزاره و تحلیل کنه و دنبال واقعیت باشه و دنبال مسائل ذهنی و رفتاری ما بره
من هم یه جورایی مسیرم رو دارم عوض می کنم
ممنون بابت سخاوتتون

در مورد دروغ گفتنمون که بالا گفتی شاید به خاطر اینه که ما بعضی از درد ها و مشکلاتمون خیلی شخصیه و اون خودافشاییه برای ما سخته
اما من دو تا پست نوشتم خودافشایی بیش از حد کردم و از این که مورد قضاوت قرار بگیرم نترسیدم یا بگن این چقدر رک و صریح نوشته
البته بعدا حذف کردم دیدم زیاد شخصیه و اما بعضی ها هم نبود
شما خودت هم به نوشته های خودتون نگاه کنین یه جورایی نزدیک به اون خودافشایی هایی شخصی یا واقعیت هایی که خیلی از ماها باهاش مواجه ایم
این پست خوب وعالی بود برای من قسمت یک و دوش

با سلام
ترجمه ای نادقیق و شاید نادرست:
اگرنور زیادی در روبروی شما قرار دارد باید بچرخید و ببینید در پشت سر شما چه کاری در حال انجام است.

من اصلا به ابن دقت نکرده بودم که موقع نوشتن خلاصه باید از تو ذهنم بنویسم و همیشه از رو کتاب مینوشتم!!
امروز که به این شیوه انجام دادم فوق العاده بود.یعنی بار اول حتی زیر نکات مهم خط نکشیدم فقط گفتم باید یاد بگیرم
و بعد از زبان خدم توضیح دادم.کتاب و بستم و ذهنی خلاصه نوشتم.خیلی خوب بود و یادگیری بهتری داشتم.
من خودم گاهی شروع به خوندن نمبکنم خصوصا درسی چون ذهنم مقاومت میکنه به خاطر پروسه اش.اول میخونم بعد لایت میکنم مهم ها رو بعد خلاصه مینویسم .بعد سوال میخونم و استخراج نکات سوال و نوشتن تو خلاصه ها.نهآیتا خلاصه ها را خلاصه میکنم و ویس خودم را هم میگیرم.یعنی از یه کتاب ۱۰ ۱۲ صفحه خلاصه و ویس ۳۰ دقیقه ای خودم را دآرم.وقتی میخوام مرور کنم یا نه به طور کلی که بخوام ارزیابی کنم خیلی یادگیر خوبی داشتم اما هزینه سنگینی دارم براش میدم.اون هم تعلل و پپرداخت یه وقت خیییلی زیاده.چون پروسه طولانیه درواقع موقع شروع خیلی تعلل میکنم و حوصله داشتن برای انجامش خیلی سخته.
من مثلا ۱ ماه طول میکشه یه درس را اینجوری بخونم درصورتی که دوستانم در عرض ۵ ۶ روز.وای خوب اون ها فقط میخونن و نهایتا نئات مهم را لایت میکنن
در عوض اونها در ۱ ماه ۴ کتاب خوندن من ۱.البته الان آف هستیم و برای امتحان جامع میخونیم .
از نظر یادیری اونها الان مطلب و به یاد دارن اما طولانی مدت روش من بهتر جواب میده.اما خوب در عوض من حجم کمتری پیش میبرم.واقعا هنوز نمیدونم روش من بهتره یا اون ها.
و اینکه ای کاش قسمت چجوری خندن را زودتر شروع میکردین.واقعا خیلی کمک کنندس.ممنون

سلام
اول اینکه بگم من زیاد کتاب آزاد نمیخونم.مخصوصا رمان واین چیزا.دلایلشم ایناس:رمان ها معمولا دریکی دوروز تموم نمیشه،واگه نشه وبزاری برای هفته بعد ،کلا یادم میره موضوعش چی بوده.واگرهم خواسته باشم به اون رمان فکر کنم که یادم باشه تمرکزم رو روی درس های خودم تو هفته میگیره.واگه بخوام آزاد بخونم معمولا متفرقه وابسته به رشته ام میخونم.مثلا میرم تاریخ حقوق میخونم،واینا خیلی برام جذابه که یکسری احکام تو حکومت های قبل اسلام هم بوده یانه؟.یا جامعه شناسی حقوق یا روان شناسی حقوق یافلسفه حقوق وامثالهم میخونم.وعلت اینکه خیلی متفرقه نمیخونم اینه که معتقدم،”الدرس حرف والتکرار الف”من الان روی همین درس های خودم کلی فکرم درگیر میشه وهمش تو راه وجاهای دیگه همونا رو مرور میکنم.خب باز کی میخام مثلا تو هفته به رمانی هم که خوندم فکر کنم؟!واون رمان تاثیر گذار باشه؟!(من بیشتر دوستام که کارمند هستن رمان میخونم چون فکرشون درگیر موضوعات تخصصی نیست.وهمه هفته اینا رمان های مختلف میخونن.) وگرنه اگه بخای تموم کنی ویه جایی مثل گودریدرز واین جاها بزاری که میشه!بگی من مثلا درسال صد جلد کتاب خوندم!من همه وقت ازادم رو صرف مطالعه نمیکنم!بیشتر با پدرومادرم یا نامزد یا برادروخواهر کوچیکم هم هستم.وازطرفی تو یه موضوع هم معمولا من شیوه ام اینه که چندین کتاب میخونم.تانگاه های مختلف به قضیه رو بفهمم وبهترهم یادبگیرم.به نظر من عمیق بودن تو یه موضوع ازگسترده بودن وپراکنده خوانی بهتره.فقط موضوعاتی که بهم پیوسته نیست میخونم مثل شعر .

سلام اگه گودریدز دارید لطفا آدرسش رو بذار استفاده کنیم.

من سبک های مختلفی رو برای مطالعه امتحان کردم الان مدلی رو که رعایت میکنم به این شکله که یکبار کتاب رو می خونم و زیر قسمت های مهمش خط میکشم فصل که تموم شد برمی گردم معمولا روز بعد و همون هایی رو که زیرشون خط کشیدم رو دوباره می خونم و خلاصه اش رو می نویسم و در آن روز تو مسیرهایی که پیاده میرم یا تو زمانهای پرت با خودم مرور می کنم چی خوندم و وقتی کتاب تموم شد خلاصه ها رو میخونم و از روی خلاصه یه خلاصه سه چهار صفحه ای مینویسم که همیشه جلو دستم باشه و هر از گاهی بهش مراجعه کنم و بعد میام اینترنت می چرخم ببینم دیگران در مورد کتاب چی گفتن و سعی می کنم تا مدتها بتونم با عینک اون کتاب به قضایا نگاه کنم و خودم رو مجبور کنم که آموخته ها رو به کار بگیرم به صورت عملی و در نهایت بعد از چندوقت که دیگه می خوام اون کتاب رو بفرستم بایگانی تازگی ها به دفتردرست کردم که همه حس و حالم رو به اون کتاب بنویسم و تاثیراتی که گرفتم واقعیتش این زمان زیادی رو از من میبره دیگران شاید همزمان با من سه چهارتا کتاب می خونن اما میدونم تاثیرش واقعا در من زیاده و دیگه خودم رو راضی کردم همینجوری بخونم و حتی با وجود این هم اعتقاد دارم که هنوز اون کتاب رو به بهترین شکل دریافت نگردم. و البته باز واسه خودم برنامه گذاشتم پایان هر فصل یه هفته ای همه چیزهایی رو که در اون فصل خوندم مرور کنم هنوز این کار رو انجام ندادم.
همیشه با خودم میگم ما تو دانشگاه یک سال تحصیلی تقریبا هشت کتاب رو می خوندیم تازه خوب هم یاد نمیگرفتیم اون کتابها درس زنذگی هم نبودن ساده تر بودن از نظر من اما الان چیزهایی در خصوص زندگی می خونیم که درکش سخت تره به همین خاطر فکر می کنم شاید در طول سال نهایتا بتونم به این شیوه ده الی پانزده کتاب مثلا سیصد صفحه ای بخونم اگه خیلی هنر کنم.

میثم عزیز سلام.
دو متن در رابطه با آفت مطالعه جهت تعریف برای دیگران را خواندم. حرف دومم را اول میزنم. در مورد علاقه‌ی واقعی مردم که گفتی همیشه سر دو کتاب مشکل اساسی با اطرافیانم داشتم: مرشد و مارگریتا و صدسال تنهایی. گویا کتابهایی بسیار معروف و عمیق هستند ولی من بعد از تقریبا دوبار خواندن مرشد و مارگریتا و یک بار خواندن صد سال تنهایی نه لذتی برام حاصل شد نه مطلبی دستگیرم. همیشه هم در این رابطه شنیده ام که شما کتاب را متوجه نشده ای و دوباره بخوان و الی آخر. اما از این خوشحالم که همیشه هم مصر گفته ام از نظر من این دو کتاب مزخرفند حالا شما بگید طلا.
دوم اینکه بعد از خواندن نوشته ات دقت کردم و متوجه شدم بخش نسبتا قابل توجهی از یادداشت برداری هام جهت تعریف برای دیگران بوده . خوب این مساله رو که حل خواهم کرد. اما در مورد خلاصه برداری روش من اینه که چند صفحه رو میخونم بعد هرچی تو ذهنم مونده باشه رو به صورت خلاصه ی اون چند صفحه مینویسم گاهی زیاد میشه و گاهی هم کم. گاهی چندین صفحه رو میخونم و نیازی به خلاصه برداری نمیببینم. اما بزرگترین مشکلم هنگام خلاصه برداری ترس از حافظه اس. یعنی حس میکنم خیلی حافظه ی خوبی ندارم و بخصوص یه عدد یا یه مطلبی رو اگه زود ننویسمش یادم میره. یه روش دیگه که جدیدا استفاده میکنم اینه که تو کیندل کتاب میخونم هایلات میکنم بعد میام هایلات ها رو به فارسی ترجمه میکنم(معمولا زبان اصلی ها را با کیندل میخونم) . البته اشاره کردی که متن مفصلی راجع به خلاصه برداری خواهی نوشت. من هم منتظرم.
ممنون که مینویسی .

اشاره فوق العاده ای بود میثم جان؛
از آنجایی که تصمیم گرفته بودم در اینستا پست های بدرد بخور، مفید و دور از روزمرگی بذارم، هر کتابی که می خوندم عکس کتاب و یه مختصر خیلی کوتاهی هم ازش آنجا بابت معرفی می گذاشتم.
اول مرداد ماه امسال قاطعانه تصمیم گرفتم هرگز و هرگز این کار رو نکنم، چون طی این یک سال و اندی متوجه شدم تمرکزم هنگام خوندن کتاب کاهش پیدا کرده و همش دنبال جمله ها و پاراگراف های طلایی کتاب برای مخاطبم هستم که شاید حتی ذره ای به دردش هم نخوره و از طرفی احساس نارضایتی که از خوندن کتاب به این سبک داشتم آزارم می داد.
با این نوشته تو خوشحال شدم که تصمیم درستی گرفتم.
موفق تر باشی …

میثم عزیز به عنوان کسی که بارها دچار این آفت شدم مطلبتون برام واقعا عالی بود.

با سلام
تحلیل دکتر ادیب رو میخوندم ایشون هم نظرشون این بود دولت باید جلوی سرعت پول رو بگیره و اینکار مستلزم ورشکستی چندین بانکِ و ادامه داده تنها راه افت قیمتها همینه البته در پایانش گفت آقای روحانی آدمی نیست که چنین ریسکی رو بکنه .