دیدگاه‌های شما و میثم مدنی کتاب‌خوانی، چرا، چگونه، کتاب بخوانیم، خواندن، داده، داده‌کاوی

دیدگاه‌های شما و من

  • From شبنم on کی ناراحت می‌شوید؟ و کی خوشحال می‌شوید؟

    خوشحالی خوبه ولی سختی های زندگی کم نیستند چطور در این شرایط میشه خوشحال بود

    Go to comment
  • From شبنم on ۱- چرا کتاب بخوانیم؟ بخش دوازدهم: تا حرف تازه داشته باشیم.

    سلام من تازه با مطالب شما اشنا شدم البته اسمتون رو در نوشته های دوستان متممیم دیده بودم ولی وقت نذاشتم که حداقل یک بار مطالبتون رو بخونم . فوق العاده بود ممنون میشم در مورد مهارت های عملی که برای متمایز شده لازمه مطلبی بنویسین من تازه میدونم که هیچی نمیفهمم

    Go to comment
  • From علی رسولی on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

    قبل از اینکه راجع به وجود داشتن یا نداشتن عدالت بحث کنیم، بهتره بگیم عدالت یعنی چه و اون رو مفهوم پردازی کنیم.
    برداشت اغلب مردم از عدالت اینه که “باید به من بیشتر از آن دیگری که از نظر من بی لیاقته، سود و منفعت برسه” یا دربهترین حالت عدالت رو معادل مساوات می دونن.
    اما خود من تعریف دقیقی از عدالت ندارم.
    آیا عدالت در یک محدوده مشخص معنی دارد؟ بعنوان مثال آیا یک استاد دانشگاه می تواند بگوید من در کلاس درسی خودم نمرات مناسبی به دانشجویان دادم و عدالت را رعایت کردم؟ (در صورتی که دانشجویی که نمره 13 از آن استاد گرفته، براحتی می توانست در همان درس در یک دانشگاه دیگر 19 بگیرد و معدل بالایی داشته باشد)

    Go to comment
    • From میثم مدنی on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

      من توی بخش «ما واژه‌ها را به گند می‌کشیم.» کمی در این مورد صحبت کردم. به نظر من، نباید دست در تعاریف کلمات برد. مثلا آزادی یا … عدالتی که بتواند به چندین روش توجیه شود، دیگر عدالت نیست. می‌توان مثل یک سخنران یا زبان‌باز حرفه‌ای با کلمات بازی کرد. اما نکته این است که ما چطور می‌توانیم خود را در مقابل این موضوع مقاوم کنیم؟ در مورد حس سرخوردگی رگبار کلمات مثبت و منفی چه کنیم؟

      Go to comment
      • From علی رسولی on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

        من متوجه نشدم وقتی هر کدام از آدم ها تعریف های متفاوت و حتی متضادی از یک کلمه دارند، چطور می توانیم آن کلمات را بدون “مفهوم پردازی” درست و علمی بصورت مفید و اثربخش بکار ببریم؟
        منظور من از مفهوم پردازی، این مثال متمم است:
        لینک درس

        Go to comment
      • From جعفرسیرجانی on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

        میثم عزیز
        آره تقریبا درست میگیتقریبا همیشه ارایه تعریفی جامع ومانع بسیار سخت وحتی مواردی غیر ممکنه هست.منتهی خب سوالی که پیش میاد اینه که به تعریف معتقد نیستی،چطور از بی اعتقادی به اون عنوان میگی؟!لابد تعریفی در ذهن داری .حالا من نظر خودم اینه که این تعاریف رو فلاسفه از ارسطور وافلاطون بگیر تا …ولی به نظر من مشکلی که اینا داشتند اینه که درفضای انتزاعی وabstractومجرد بحث کردنددلیلا هم مشخصه اینها غالبا از جوامع به دور بودند یا درکوه بودند یا روستا وجاهای دیگه.ما همیشه تو حقوق میگن حرفی که میزنی درست ،چجوری میخوای اینو پیاده کنی.من اگه افلاطون رو ببینم میگم تو میگی عدالت ینی هر کس شایستگی کاری داره برعهده بگیره.همین رو چجوری میخوای عملیاتی کنی؟یا ببین مثلا از قدیم سه اصل،عدالت،ازادی وبرابری رو حکما میگن.من میگم آزادی ینی چی؟اقتصادی اگه باشه منجر بشه به اینکه یه عده بشن قویتر ازبقیه واکثرا برده اونها این چه ازادی؟یا ازادی جنسی؟اگه این بشه پس خانواده چی؟میگی برابری.خب منظورت چیه؟برابری ریاضی؟اگه این باشه نمیشه ظلم؟مثلا میثم بیشتر از من کارکرده حقش نیست از من جایگاهش بالاتر باشه.برا همون اجرای اینها در عمل هست که سخته ونتایجی که به بار میاره.همین مشکلات بوده که فلسفه محض کنارگذاشته شد وفلسفه تاریخ اومد تا انسان واقعی رو مورد سنجش قرار بده وباز حتی تاریخ هم راه به جایی نبرده ،واین شده که فلسفه حقوق اومده تا ببینه میشه این مفاهیم رو اجرا کرد یانه؟.ولی همینقدرمشخصه که اون عدالت محض واون جامعه آرمانی اصولا به وقوع نپیونده.ما الان خیلی جاهاتو قراردها مثلا اگه بع جامعه توجه بشه به فرد ظلم میشه!اگه به فرد توجه بشه جامعه دچار تزلزل میشه.دیگه اون به خود اون جامعه نگاه میکنه که اصل اونجا فرد باشه یا حفظ جامعه.مثال دیگه:تو همین تجاوزهای جنسی،همه از کشتن فرد واجرای عدالت!!!میگن ولی غالب حقوقی ها اینجوری فکرنمیکنن،ما میگیم طرف مجرد بوده یا متاهل،عاقل بوده یا مجنون،تو چه منطقه ای بزرگ شده،تحت چه شرایطی اون عمل رو انجام داده،اگه ما هم همون شرایط رو داشتیم انجام نمیدادیم؟!وتازه بعد اینها میگیم خب مرگ چاره کار هست؟ما باید دنبال راهکاری باشیم که این وقایع کمتر بشه،ماباید ببینیم جامعه چه رویه ای رو پیش گرفته که منجر به چنین رفتاری شده.حذف کردن راهکار نیست.ما تو کشاورزی هم همینه مثلا وسط محصول دهی گیاه مریض میشه وآفت میزنه،ما اون زمین رو شخم نمیزنیم!دنبال اینیم که ببینیم چرا تو این موقع همچین اتفاقی افتاده،هوا گرم بوده،کود زیاد داده شده،آب کم بوده و…وسعی میکنیم اون رو خوب کنیم واز اون طرف تجربه بشه برای سال های بعد.(خیلی نوشتم عذرخواهم.نمیدونم چقدر مرتبط بود یانه)

        Go to comment
  • From یزدان on کتاب چیست؟ مروری بر تعریف و مفهوم «کتاب»

    سلام، بنظر من که تعریف یونسکو یکم دقیق نمیتونه باشه، شما ماهی سیاه کوچولو صمد بهرنگی رو در نظر بگیرید کمتر از ۴۹ صفحه اس اما شاید اندازه یه رمان خیلی خوب ۵۰۰ صفحه ای حرف برای گفتن داره، یا اکثر کتابهای صادق هدایت حجم کمی دارند اما پرمغز و محتوا هستن، یا بارزترین نمونه اش رو میتونیم شاهزاده کوچولو اگزوپری نام ببریم، بی انصافیه اینارو کتاب ندونیم!!! یا این ” برای فروش:کفش بچه، هرگز پوشیده نشده” ۶ کلمه اندازه یه کتاب…حتما میدونید کار کیه.

    Go to comment
    • From میثم مدنی on کتاب چیست؟ مروری بر تعریف و مفهوم «کتاب»

      سلام
      ۱- لزومی نداره یک چیزی حتما کتاب باشه تا مفید باشه. اون عبارتی که برخی می‌گن از همینگوی هست (که نیست. دو نفر دیگه بیشتر این استحقاق رو دارن) داستانه و کتاب نیست.
      ۲- اگر توی اون پارامترهایی که گفتم، برای هر مجموعه‌ای یک امتیاز در نظر بگیریم، شاید بشه با بالا رفتن سایر امتیازها این مسئله رو توجیه کرد و برخی از داستان‌های کوتاه رو در یک کتاب گنجوند.
      ۳- هر تعریفی مشکلات خودش رو داره، اما من باز هم نوشته‌های کوتاه رو (مگر استثنائات) کتاب نمی‌دونم. چون اون ویژگی‌های اصلی مورد نظر من رو نخواهد داشت. چه اشکالی داره شازده کوچولو رو به عنوان یک داستان عالی در نظر بگیریم؟ یک داستان می‌تونه ده‌ها فرم به خودش بگیره، مثلا همون شازده کوچولو اگر فیلم‌نامه بشه ممکنه صدها صفحه بشه. این که متن‌های کوتاه رو کتاب در نظر بگیریم خطراتی داره که نگرفتنش نداره. البته باز هم روی اون عدد و سبک تعریف هیچ تاکیدی ندارم.
      ۴- مثال خیلی خوبی که زدی اون داستان بود. موضوع اینه که اون داستان کوتاه مثل یک پیام تلگرامه، شوری کوتاه، احساسی کوتاه و بعد؟ مثل یک پیام بازرگانی خوب. یکم دیگه از این داستان‌ها رو اینجا ببین.

      Go to comment
      • From سوریاس on کتاب چیست؟ مروری بر تعریف و مفهوم «کتاب»

        این که شما “روی اون عدد و سبک تعریف هیچ تاکیدی” ندارید، متعصب نبودن شماست، ولی پرسشی که برای من ایجاد شده این هست که آیا بعد از سال 1964 همه به این تعریف اقتدا کردند و براشون پذیرفتنی بوده که تا امروز دگرگونی درش ایجاد نشده؟(متاسفم که زحمت جست و جو رو به خودم نمی دم و فکر می کنم شما بیش تر و به تر از من برای نوشتن این متن جستجو کردین.)
        این تعریف تو نگاه من به عنوان مخاطب عام دقیق و علمی نیست، حتی با تنگ نظری می تونم بگم مفهوم صفحه و page هم مشخص نیست!چه اندازه ای؟!َA4 یا قطع رایج کتاب ها؟!با چه فونتی!می دونین، منظورم این هست که تعریفی که ارایه شده در حدی نیست که بهش اکتفا کنیم.کمیت فاکتور تعیین کننده ای هست برای این تعریف، ولی وقتی ساده و بدون دقیق شدن در مفهوم کمیت و کلمات، تعریف “جامع” اونم در سطح یونسکو ارایه می شه و مهم تر این که بهش “اکتفا” می شه، برای من تعجب برانگیزه! حتی این شبهه برام ایجاد می شه که نکنه ما اصلا به تعریف کتاب و این که کتاب چی هست کاری نداشتیم و نداریم؟!

        Go to comment
      • From یزدان on کتاب چیست؟ مروری بر تعریف و مفهوم «کتاب»

        البته من چندجا دیدم که نوشته از همینگوی بوده!! اگه از کس دیگه ای بوده حتما بگو که دوباره چند نفر دیگه رو هم در جهل خودم سهیم نکنم. مرسی
        ضمنا از لینکی که دادی خیلی ممنون…جالب بودن همه داستانها
        البته راستش وقتی که خوب فکر میکنم میبینم شاید واقعا نشه اینارو داستان حساب کرد چون واقعا هر جمله ای که یکم حکیمانه گفته بشه خودش یه داستان بلند پشتشه. شاید چون این نوع نوشته ها با عنوان یه نویسنده بزرگ برچسب میخورن خودبخود قضاوت ذهنی ما فرق میکنه. اگه همین شش کلمه رو یجا بنویسن و زیرش بنویسن یزدان گرگانی مطمعنم به احتمال زیاد خواننده زیر لب میگه عجب چرت و پرتهایی میگن ملت بعد اسمشو میزارن داستان!

        Go to comment
  • From وحید نصیری on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

    میثم عزیز سلام
    من هم موافقم با مطلبی که در مورد عدالت نوشتی.
    نمی دونم شاید یه روزی برسه دیگه حنای این شعارهای گنده و تهی پیش مردم خریدار نداشته باشه شایدم چنین روزی نرسه مشکل اینه که هر جور که فکر کنی این داستان عدالت رو نباید لقمه گنده تر از دهن گرفت. انسانها به دلایل مختلف از مفاهیم مختلف و از هستی و… برداشتهای متفاوت و احتمالا متضاد دارند ، توان و فرصت ها هم کمه و از همه مهمتر این که به قول یک سری اندیشه ورزان ( هیوم، شوپنهاور و البته یک سری روانشناس ها و البته با تایید شهود شخصی حداقل خود من )ما انسانها رو غالبا غریزه و اون هم با اولویت خودخواهی به حرکت می اندازه حالا انسان با این ویژگی ها و…چطور می تونه عدالت رو روی این زمین حاکم کنه ؟
    این وسط من هم بدترین مشکلی رو که دارم با همین مدعیان عدالت است که هر روز در لفافه جنگ و دفاع هزاران نفر رو می فرستن به هوا آخرشم هیچی به هیچی و خود شاهان و وزرا آخر معلوم می شه که پشت سر سربازها به فساد و بی عدالتی محرز مشغول بودن و…
    ولی در مورد این قسمت که چون در این دنیا عدالت به اون معنای رویایی اش وجود نداره پس مقایسه غلطه رو نمی تونم بگم دقیق می فهمم ولی آره من هم طبق برداشت خودم از حرف شما به شدت موافقم.
    یادمه پارسال که با یکی از بهترین اساتید حقوق دانشگاه (همان جایی که شما هیئت علمی هستید) چند روزی را با بی آرتی هم مسیر می شدم راجع به وضع خودم و این جور چیزا صحبت می کردیم. اون روز به ذهنم رسید که اولا همه آدم ها از یک پله شروع نمی کنن و ثانیا خیلی تفاوت های دیگه باهم دارند پس چه جوری می شه از همه یک توقع داشت ؟
    ولی بدی ماجرا اینجاست که مغز ما انسانها نمی خواد به واقعیت ها تن بده و دنبال ایده آل ها می ره.( خلاصه خیلی این مقایسه غالبا چیز مزخرفی می شه ولی چه جوری می شه عادتی رو که نوع انسان به ارث برده و خودمون هم چندسال اون بکاربردیم رو یک جا قطعش کنیم ؟)

    Go to comment
  • From جعفرسیرجانی on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

    یادم رفت در مورد قسمت سوم بنویسم،این مقایسه کردن هم به نظرمن دستاورد روانشناسان هست!که اومدن با گفتن یکسری موارد ظاهری واینکه تو به هر چی بخوای میتونی برسی!!میتونی انیشیتن بشی کافی مث اون فک کنی!ونتیجه اش میشه اضطراب واسترس وسرخورده شدن.مثال:ما زمانی درکشاورزی باغات منطقه شروع کرد به خشک شدن،اومدن گفتن چون شما زیر نظر مهندس نیستین براهمین داره خشک میشه!!اومدن خلاصه خاک برداری وکلی ازمایش ودرنهایت تجویز یکسری تقویتی ها مث آهن و…که تا تا یه ماه انجام بدین درخت ها سبز میشه!میدونی چی شد دقیقا بعد دو ماه همه باغ خشک شد!وبعد چند وقت دیدیم باغ های بقیه هم داره خشک میشه ،تازه خودمون فهمیدیم منطقه ما برای اون نوع درخت ومیوه مناسب نیست!حالا تو برو هر چقدر میخوای سم وتقویتی بزن فایده نداره!بازم جواب نمیده!سالها قبل اومدن گفتن مثلا زنجان ،توناژگندمش نسبت به هکتار خیلی بالاس جون اونها زیر نظر مهندس هستند!وچون اینجا نیس شما ها داری منابع رو هدر میدین،مهندسین اومدن میدونی چی شد؟هیچ فرقی نکرد !چون تو منطقه هر کاری بکنی باتوجه به اب وهواش ،نوع خاکش،نوع محصول تقریبا محال هست بتونی از یه اندازه ای بیشتر برداشت کنی.نتیجه این شد که خیلی هم توجه نشه به حرفای جهاد که اگه فلان کنیدفلان قدر محصول برمیدارید!این حرفها الان رو دیگه متوجه شدیم کسایی میزنن که تو عمرشون حتی بیل رو هم دستشون نگرفتن حتی نمیتونن خاک رو تشخیص بدن!الان تقریبا همه میدونن،تو منطقه ما جاهایی هست بعلت شوری اب وخاک وهوای گرم فقط یه محصول خاص جواب میده.جاهایی بخاطر باد زیاد فقط پیاز وسیب زمینی .جاهایی بخاطر کوهستنای بودن تولید میوه درجه یک.جاهایی بخاطر ماسه بودن بیش از حد،وکم بودن اب فقط زعفرون.مناطقی فقط سبزیجات.درصورتی که مهندسین میگفتن شما میتونید خاک رو تقویت کنید!درصورتی که نمیشد.خاک تقویت شد هوا رو میخوای چیکار کنی؟!اب شور رو میخای چیکار کنی؟!برا همون الان اکثر جاها ،فقط همون محصولی رو میکارن که تو اون منطقه جواب میده وکاری که مهندسین ندارن.جالبه حتی مهندسین که اومدن به اصطلاح خودشون دست به کار بشن ونشون بدن که میشه!نه تتنها زمین رو خراب کرد وخاک رو معتاد به سموم وتقویتی ها،بلکه برداشت محصول بسیار پایینی هم داشتند.من برا همون میگم خیلی از کاسبان حوزه موفقیت فقط یکسری چیزا میگن که از واقعیت دوره،واینها فقط حرف هست وغالبا پیاده نمیشه نظراتشون.وامروز ماها دنبال این نیستیم گندم با توناژبالا مث برخی شهر ها تولید کنیم یا محصول های دیگه ،ما فقط محصول رو میکاریم مراقبت میکنیم که خوب تولید بشه ونه فقط لزوما مقدار زیاد.جالبه خیلی از موارد میدونی منجر به چی میشد اینکه برای اینکه میزان تولیدی خیار رو بالا ببری باید به دستور اقایون روز در میون سم میزدی !وخیار هم روز در میون برداشت میشد!درحالی که سم پاشی باید 15روز قبل برداشت باشه!واین میشد که اگه همه میخواستن فقط به فروش بالا فکر کنن،باید محصولی میدادن که احتمالا نتیجه اش میشد سرطان.با همون خیلی راحت مهندسین رو کنار گذاشتند وبرگشتند به ذویه طبیعی خودشون.که از یه اندازه ای بیشتر برداشت نمیشه وحتی جالبه با اینکه محصول دهی زیاد میشد،محصول زودتر ازموعد خشک میشد!چون بوته بصورت طبیعی محصول رو نمیداد.

    Go to comment
    • From میثم مدنی on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

      این موضوع کار روانشناسان نبود. کار بازاری نویس‌ها بود. این بازاری‌نویس‌ها در هر حوزه‌ای حضور دارند، از وکالت و پزشکی بگیر تا کشاورزی. اگر مطالب دقیق روانشناسی مطالعه بشه و کامل، متوجه می‌شید که خیلی از مفاهیمی که الان داره به عنوان اصل استفاده می‌شه، قواعدی هستند که ۴۸ درصد خطا دارند. یک نوشته کامل رو توی نقشه راه به همین موضوع اختصاص دادم.
      وقتی به عدم وجود عدالت اعتقاد داشته باشی، می‌فهمی که خودت هم نمی‌تونی عدالت برقرار کنی. خودت با همه این موضوع رو در میون می‌گذاری. من سر تک تک کلاس‌هام می‌گم که «نمره‌ای که انتهای ترم به شما می‌دم، در بهترین حالت و کم‌اشتباه‌ترین حالت، ۲۰ درصد با واقعیت فاصله داره و به طور معمول ممکنه کلی اختلاف وجود داشته باشه». سعی می‌کنم به دانشجوها بفهمونم که عدالتی در کار نیست! ته ترم از این که نمرشون با چیزی که حس می‌کنن متفاوته متحیر نشن. این موضوع خیلی به ادامه راحت‌تر راه کمک می‌کنه.

      Go to comment
      • From علی on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

        جگواربارها اعلام کرده بوده کسانی که کشته شدن خائن بودن حتی وقتی داشت اعدام میشد چگوارا اگه انسان ستیز بود جونش رو فدای یه مشت دهاتی نمکیرد که زندگی بهتر داشته باشن که تا همین الان تو همون بدبختین باهاشون مصاحبه کرد سربازان بولیوی اعلام کردم قصد داشتن چگوارا رو زنده دستگیر کنن ولی سازمان سیا گفت تیر باران همون سازمانی که چگوارا مزدوراشو اعدام کرد اردوگاه کار هم تا همین الان دایره مجرما توش کار میکنن واقعا برام جالبه این همه طرف کار کرده آخر از موقعیت مقام و جایگاهش گذشته جایی رفته که میدونسته ممکنه بمیره جنگیده برین ببین از طرز رفتارش روستائیان بولیوی که الان همه پیر بودن چی میگن فقط یه چیز یاد گرفتین کشته کشته نکه بقیه نمکیشن اونم نه تنها خائن بی گناه ولی اون جونش رو فدا کرد هیچکی راجب این حرف نمی زنه واقعا جالبه

        Go to comment
      • From جعفر سیرجانی on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

        آره واقعیتش اینه که اصطلاح بازارنویس هابهترهست.مابامطالعه همین مطالب بازاری ،ذهن مون پرشده آنها اصول واقعی روانشناسی.ولی خب یه چیزی هم هست تشخیص اینها خیلی سخته.این عدم قطعیت درمتون اصیل هست،منتهی هرچیزی که ماخوندیم ازقطعیت بود.۴۸درصدخطا؟؟واقعا چقدرزیاد!!
        یه چیزی روبازم نفهمیدم ،اینکه میگی به عدالت معتقدنیستی،وبازمیگی خودت دررفتارخودت عدالت رورعایت میکنی!یعنی چی؟؟فک کنم منظورت اینه که ماازدرگیربودن بااین مفاهیم راحت بشیم وراحتترکارمون انجام بدیم.یعنی میگی مااین مفاهیم روفراموش کنیم؟؟چون این مفاهیم بانام های زیبا،باعث عدم ادامه مسیرمیشه؟یامیگی مافقط روخودمون کارکنیم؟تا هم رشدکنیم هم ازنگرانی بیرون بیاییم؟
        امیدوارم در مطالب آینده ات این مطلب برام روشنتربشه.

        Go to comment
  • From رضا on چرا کتاب بخوانیم؟ تا یادگرفتن را یاد بگیریم.

    سلام
    میثم جان مطلب عالی بود
    در مورد سایت مدرسه زندگی توضیح میدی ما که زبان انگلیسی مون خوب نیست
    ایا متممی دیگر است؟

    Go to comment
  • From جعفرسیرجانی on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

    میثم عزیز
    به نظرم ما باید بین آگاهی به بی عدالتی با اعتقاد به عدالت تفاوت قایل بشیم:اینکه ما بدونیم عدالتی نیست یعنی فهمیدن یه مسیله،وقدم بعدی اینه که ما در حدواندازه خودمون چکار انجام بدین برای رفع اون مشکل.منتهی باز چیزی که از صحبت ها فهمیدم اینه که به نظر،معنایی که از عدالت بیان کردی درسته ولی بسیار حالت وسیعی رو گفتی.که شاید امکانش کاملا محال باشه!من میگم حتی دوستانی که از آلمان وجاهای دیگه میگن درمورد عدالت ،حتی اونجا هم بی عدالتی هست منتهی نوعش فرق میکنه.ما چون توان وزمان محدود داریم ،لزوما نمیتونیم خواستار عدالت در همه زمینه ها باشیم ،وهر کاری بکنیم قطعا موردی پیدا میشه که بی عدالتی باشه .من میگم تفاوت انسان به همین اعتقاد داشتن به همین مفاهیم هست(البته نه اونهاکه سواستفاده میکنن از اینهابرای قدرت گرفتنشون) که اونها رو از بقیه متمایز میکنه!منتهی هر کس فقط میتونه درحد خودش وخیلی کوچک قدم برداره.گفتم عدالت درهمه زمینه ها رو درنظر گرفتی(به نظرم)که تقریبا غیر ممکنه.مثلا اگه دولت اقتصاد رو خوب توزیع کنه،باز مردم میگن عدالت فرهنگی نیست!اگه به فرهنگ برسه باز ممکنه تو سیاست بشه بهش مشکل وارد کرد،خلاصه اینه میشه همیشه ایراد گرفت.من میگم باید ببینی حوزه کاری ات چیه وفقط درهمون زمینه به فکر این مفاهیم باشی.من خودم چون از12سالگی،به لطف شغل پدرم با جامعه کارگری در ارتباط بودم،کسانی که فقط آرزوشون بود خدایا امروز یه نفر بیاد وما بریم سرکارویه روز مزدی بگیریم،بلکه گرسنه نمونیم.میدونی اونا چی رو بی عدالتی میدونستن؟اینکه چرا اونا رودولت بیمه نمیکنه؟!اونا عدالت رو در این میدونستند که کسی باشه بره پیگیر کاراشون بشه،که اینها 20سال دیگه که توانشون کم میشه یه بخور ونمیر داشته باشن!خب این هم یک معنای عدالت هست ومعنای خیلی مضیق ومحدودش.حالا برای میثم که تو تهران بزرگ شده،عدالت ممکنه بشه رشد فرهنگی ومیثم اصلا دغدغه اش این چیزا نباشه.همون کارگرها هم میدونستن چقد فساد زیاده،یا وخیلی موارد دیگه ولی فقط بیعدالتی رو در بیمه نشدن خودشون میدونن!که درحقشون اجحاف شده.من میگم هر کس باید باتوجه به شرایط خودش،از عدالت تفسیری داره مثلا میثم که یه معلم هست ممکنه،بگه کتاب درزمینه کاری من کم هست ومن میخوام نویسنده بشم تا بتنم عدالت رو برقرار کنم.حالا ممکنه اگه به همون کارگر اینو بگه ،طرف میگه تو یه بی خیالی هستی که مشکل ما رو نمیدونی!درصورتی که تو هم مشکل رو فهمیدی ولی در حوزه خودت.من میگم باید خیلی عدالت رو معنای محدودی رو ازش درنظر بگیریم وکار کنیم. والبته مخالف اینم هستم که مدام غرغر کنیم که فلانی حق ما خورده،یا این چه مملکتی هست که به ماتوجه نمیکنه.چون با این چیزا فقط خودمون نابود میکنه.ما نمیتونیم به همه موارد جامعه فکر کنیم،فقط میتونیم در یه زمینه محدود کار کنیم.البته باز جالبی قضیه میدونی کجاس اینکه ،حتی اگه کار هم بکنی،اصلا تضمینی نیست که اون عدالت مستقر بشه!چون ممکنه تو ابزار مورد نیاز رو در اختیار نداشتی.

    Go to comment
  • From یزدان on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

    اول اعتراف میکنم یه زمانی عاشق این آقا و چندتا از نسخه های بومیشون بودم اما در حال حاضر…..
    میگن هدف وسیله رو توجیه میکنه! هیچوقت نتونستم رابطه خوبی با این جمله برقرار کنم. شاید هدفی که چگوارا و کاسترو دنبالش بودن همون هدفی بود که گاندی، ماندلا و مارتین لوتر کینگ هم دنبالش بودن، اما وقتی هدفی با ایدئولوژی قاطی میشه معلوم نیست چی به سر هدف و انسانهای مورد هدف میاد. من کردم و یک ایرانی، بیشتر از هرکسی بی عدالتی رو با رگ و خونم حس میکنم، اما دلیلی برای به دست گرفتن اسلحه و گرفتن حق خودم نمی بینم، نمیخوام جایی رو ویران کنم، زندگی ای رو نابود کنم تا خودم رو آباد کنم، خیلی خوب دیدیم که کسانی هم که از گوشت و خون خودمونن وقتی قدرت رو به دست گرفتن چکار کردند، حکومت اقلیم کردستان رو ببینید، هیچ کردی نمیتونه ادعا کنه که از خانواده بارزانی مبارزتر بوده و کشته و شهید بیشتر داده اما همین خونواده وقتی رفت راس هرم آلوده شد و نتونست آرمانهایی رو که شعارشون می داد و براش مبارزه کرده و خون داده بود رو اجرا کنه. وه بدترین شکل ممکن یک ملت رو به قهقرا برد. جایی که با ایجاد اتحاد در مردم و با اجرای نافرمانی های مدنی میشه بسیاری از حقوق پایمال شده رو زنده کرد دیگر کشتن و کشته شدن معنی ای نداره بنظرم. جالب ماجرا اینجاست که هر دو طرف جنگ هم معمولا کشته های خودشون رو شهید میدونن!! بعضیا توجیه میارن که وقتی طرفت زبون نفهمه و اعتقادی به حرف زدن نداره هیچ راه حلی بجز اسلحه و حرف زور برات باقی نمی مونه! اما باز بنظر من این نمیتونه کشتن هیچ موجودی رو توجیه کنه، اونی که زبون نفهمه، اونی که حقی برای دیگران بجز خودش قائل نیست، اونی که آزادی ها و انسانیت رو سلب می کنه حقش کشته شدن نیست، اون یه احمقه، تو باید تلاشتو بکنی از حماقت درش بیاری نه اینکه بکشیش. من نه تجزیه طلبم نه ناسیونالیست و نه هیچ حزب و ایدئولوژِی مسخره و مزخرف دیگه ای رو میپرستم …پس لطفا کسی که کامنت رو میخونه مواظب انگهایی که میخواد تو ذهنش به من بزنه باشه و راه حلش کشتنم نیست، منو از حماقتم دربیار لطفا…

    Go to comment
    • From علی on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

      شما که با یه مویز گرمیت میکنه با یه غوره سردی همون بهتر که طرفداران نباشی مصاحبه روستاییان بولیوی کتاب خاطراتش که همش غم و غصه واسه مردم ول کردن مقام و موقعیت و پول و ثروت و رفتن به جایی که میدونست میکنه برگشتی نداشته باشه حرف های ادماهای برزگر راجبش پل سارتر گابریل گارسیا مارکز ماندلا وو…. ول کردین چسبیدی به یه مشت حرف و ادعا که معلومه نیست کی گفته پول گرفته چی و چی و یا مقداریش حرف های همون مونهه خائن که چگوارا رو به سازمان سیا فروخت و در اخر وقت مردن زندگیش خیلی ممنون که طرفدار نیستی

      Go to comment
      • From فاطمه on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

        واقعا مقاله سطحی و بی منطقی نوشتین آقای معدنی شما واقعا راجب چگوارا مطالعه کردید راجب کار اجباری حرف زدید در زمانی که کشور انقلاب کرده و نیروی انسانی مورد نیاز کم است و مردم حتی خود چگوارا در هفته چند روز را به کار داوطلبانه اختصاص میدادن چرا زندانی ها باید در زندان میخوردن و میخوابیدن کار کردن برای تنبیه شدن و کمک به سازندگی کشور چه اشکالی داشت ؟
        از کشتن سرباز ها حرف زدید از اینکه چگوارا به سربازها نوشتن و خواندن می آموخت چیزی نگفتید از اینکه چگوارا برلی نجات یکی از سربازانش در خالی که به سمت او تیراندازی میشد ولی چگوارا بی توجه به تیراندازی به کمک سربازش رفت چیزی نگفتید از اینکه بعد از دستگیری در بولیوی به هیچ عنوان حاضر نشد از محل دیگران سربازانش چی بگوئید چیزی نگفتید؟

        فرمودید سرباز فراری را میکشت سربازی که روزها و هفته ها آموزش میدید از غذا و لباس و پول نیروهای کوبایی استفاده میکرد ولی هنگام نبرد فرار میکرد حرفی نزدید و اینکه چگوارا کسی را نکشت این قانون را گذاشت که از فرار سربازان جلوگیری شود سربازانی که داوطلبانه خودشان به گروه پیوسته بودن
        شما از سطح سواد کوبا بعد از چگوارا که از ۶۰ به ۹۶ رسید چیزی نگفتید از اینکه آموزش را برای سیاه و سفید رایگان کرد هم همینطور از خدمات درمانی رایگان به کل کوبا هم همینطور

        شما گفتید چگوارا دستور کشتن عده ای را صادر کرده درست ولی این عده که بودن را توضیح ندادید اینکه مردم برای مجازات همین عده در خیابان تظاهرات کردن چیزی نگفتید چگوارا وزیر دادگستری بوده و کسانی مجازات شدن که بر علیه آنها شواهد و مدارکی وجود داشت همین چند نکته نشان میدهد شما مطالعه چندانی نداشتید پ متاسفانه خیلی سطحی و بی منطق صبحت کردید به هر حال موفق باشید

        Go to comment
    • From لطفیان on آقای چه‌گوارا... من رفیق تو نیستم.

      سلام. من الان نظرتونو خوندم. و باهاتون کاملا موافقم. موفق باشین. خوشحال شدم به حرف سنجیده دیدم.

      Go to comment
  • From یزدان on هشدار به یزدان: ما گول می‌خوریم و باز هم گول می‌خوریم. مواد لازم: یک رسانه خوب.

    پیش نوشت 1: قبلا تشکر کردم بخاطر وقتی که گذاشتی و مفصلا خواستی چندتا سیلی بزنی و یکم بیدارم کنی! الانم میخوام تشکر دوباره ای داشته باشم بخاطر همه مطالبی که زحمت میکشی براشون و میدونم شاید با وسواس موضوع انتخاب میکنی و با وسواس بیشتری مینویسی درباره¬اش.

    خوب برگردیم به کامنتم، راستش اونجا من یکم گله داشتم از اینکه منی که خودم ذهن استدلالی و منطق درست و حسابی ندارم و بر اساس احساسات اکثر مسیرهای زندگیمو انتخاب کردم چرا هیچوقت کسی نبوده تو زندگیم که بتونه نقش راهنما رو برام بازی کنه و همیشه خودم باید با سعی و خطا امتحان میکردم و تقریبا همیشه هم آخر کار ناراضی بودم. دقیقا یادم نیست اما تو یه کتابی، یه داستانی خوندم از شاهزاده ای که توسط جادوگر شهر جادو شده بود، میدونی جادوگر اونو خیلی هوشمندانه جادو کرده بود، بهش استعداد های زیادی داده بود، تو هر زمینه ای یه استعدادی، وقتی از جادوگر پرسیده بودن این دیگه چه نوع جادوییه گفته بود همینبراش کافیه که تا آخر عمرش سرگردون بمونه و نتونه مسیر زندگیشو هیچوقت پیدا کنه.
    شاید خودمو زیادی تحویل گرفته باشم اما همیشه میگم ای کاش فقط یدونه علاقه داشتم و اصلا استعدادی نداشتم، همون یدونه علاقه برام کافی بود تا تنها دلیلی که نتونم الان اینجا و ناراضی باشم تنبلی و عدم پشتکارم باشه.
    از لحاظ مالی وضعیت بدی نداشتیم و در واقع مجبور نبودم برای کمک خرج خونواده شدن برم کارگری و… تنها یبار که با پدرم دعوام شد رفتم تهران واسه کار، شاید سختترین دورانی رو که تو زندگیم تجربه کردم همون دو هفته ای بود که تو یه میدون تره بار کار کردم نه بخاطر سختی کارش چون مطمعنا از کار کشاورزی که من از بچگی انجامش داده بودم و بعنوان پسر بزرگ خونواده این وظیفه من تلقی میشد که شونه به شونه پدرم تو کارها کمک حالش باشم، بخاطر تحقیرها و دستورهایی که اصلا عادت به دیدن و شنیدنشون نداشتم و دست آخر هم حق خودمو درست و حسابی نگرفتم اما همون مبلغ ناچیزو پول بلیط برگشتمو به شهرستان ازش گذاشتم کنار و بقیه شو مثل کتاب ندیده ها رفتم میدون انقلاب و از تو دست دوم فروشها کتاب خریدم باهاش. میثم من عاشق کتابم به معنای واقعی دوسش دارم به قدرتش ایمان دارم.
    تو گفتی که نذاریم افراد زیر بغلمون هندونه بذارن اتفاقا من گذاشتم چندتا چندتا بذارن، گفتی که بی عدالتی رو قبول کنیم که من هیچوقت نتونستم درکش کنم که چرا؟ اما تقریبا فهمیدمش و میدونم بوده، هست و خواهد بود و هیچ کاریش هم نمیشه کرد، وقتی دانش پایینی هم داشته باشیم قطعا این رسانه ها هستن که افسارمونو دستشون میگیرن. که برای من همینطور بوده. از ارزش¬ها گفتی و زندگی براساس اونها، بدیش اینه که ما ارزشهامونو هم از همین رسانه های زرنگ و اطرافیان کم سوادمون میگیریم مگه غیر از اینه؟
    اهل ناله کردن و گناهکار دونستن دیگران بخاطر عقب موندگی های خودم نیستم، همیشه بیشتر انگشت اتهامم به سمت خودم بوده. اما واقعا باید من اینارو از کجا میدونستم، منی که بعد از سی سال زندگی تازه فهمیدم باید برم از خودشناسی شروع کنم و خودمو بشناسم اول بعد ببینم دوروبرم چی گذشته و قراره چی بگذره. آدم عجولی هستم و احساساتی، خیلی از تصمیمات زندگیمو با عجله و احساسات گرفتمو تقریبا میدونم هیچوقت بهشون فکر نکردم و یا اگر فکر کردم اون پروسه ای که توی ذهنم طی شده اصولا فکر کردن واقعی نبوده!
    از یه چیزی مطمعنم و اونم اینه که تو زندگیم هیچوقت به استخدام و پشت میز نشینی تو هیچ اداره¬ای حتی یذره فکر هم نکردم، دوره لیسانس دوستی داشتم که هر وقت حرف کار میشد میگفت من دوست دارم جایی کار کنم بشینم پشت یه میز و فقط پول بشمارم، چهار ترم فیزیک خوند بعد تغییر رشته داد و رفت حسابداری درسش که تموم شد تویه بانک استخدام شد و الان داره شب و روز پول میشماره. اما من لیسانسمو گرفتم و هیچ دید روشنی نداشتم که اصلا چرا دارم فیزیک میخونم بخدا حتی یادم نمیاد که یروز به کاری که در آینده میخوام با این فیزیکی که دارم میخونم انجام بدم فکر کرده باشم فقط خوندمش و مدرکشو گرفتم. در واقع نه بهش علاقه داشتم و نه متنفر بودم ازش، فقط سرگرمم کرده بود. تا دبیرستان شاگرد ممتاز بودم همیشه و چون کنکور رو خراب کرده بودم یادمه بزرگترین هدفم از شرکت کردن تو کنکور ارشد ثابت کردن خودم به دیگران بود که فکر میکنم انجامش دادم اما به قیمت برباد رفتن چند سال دیگه از بهترین سالهای عمرم شد. شاید این فقط داستان من نباشه و داستان زندگی خیلی از جونهای سرخورده و سرگردون تر ازمن توی این مملکت باشه.
    مدرک ارشدمو که گرفتم نه دنبال کار رفتم براش و نه مثل خیلی از دوستانی که انتظار داشتند مثل خودشون برم دکتری ش رو هم بخونم ادامه دادمش. ازدواج کردم و برای گذران زندگی هرکاری کردم؛کشاورزی، تدریس، ترجمه، مشاور املاک، ویزیتوری و …. در واقع تو این دو سه سال آخری که توی بازار بودم به اندازه کل زندگیم که همه اش تو مدرسه و دانشگاه بودم تجربه بدست آوردم و زندگی کردم!
    اما همیشه یه چشمم به دانشگاه و درس بودش! خیلی صبر کردم و خودمو واکاویدم که ببینم چی رو دوست دارم و استعدادم چیه، امسال رفتم تو دانشگاه علمی کاربردی(که نه دانشگاست، نه علمی و نه کاربردی!) و تو رشته تبلیغات تجاری ثبت نام کردم. میدونم خودت و خیلی از دوستای دیگه متممی مخالف مدرک و مدرک گرایی هستین و خدمم با این دیدگاه کاملا موافقم. اما خیلی کلنجار رفتم با خودم و دیدم واقعا اگه میخوام کاری بکنم تو این مملکت شاید به مدرک نیاز دارم، الان بازاریاب شرکتی هستم و کارمم دوست دارم، چند مورد پیش اومده که برای جایی مدیر فروش میخواستن و تقاضای کار دادم اما بدلیل مدرک قبول نکردن. شایدم باز بعد از دوسال که این مدرک و گرفتم فهمیدم اشتباه کردم اما میدونم مسیریه که میتونم چیزای زیادی یاد بگیرم، برخلاف مسیر قبلی….
    میدونی چیه وقتی فکر میکنم میبینم یا اصولا تو زندگی ام آرزویی نداشتم و یا اگه داشتم اونقد بزرگ و دست نیافتنی بوده که زود به زود از یاد خودم بردمش. آره منم خیلی شنیدم که برو دنبال آرزوهات و … اما آدم اگه آرزویی نداشته باشه چی؟ یعنی واقعا باید حتما آرزو داشته باشی تا آدم باشی؟
    راستشو بخوای هیچوقت نخواستم تو زندگی مثل کس دیگه ای باشم، و هیچوقتم مقایسه نکردم خودمو با کس دیگه ای، هیچوقت نتونستم الگویی برای خودم انتخاب کنم، همیشه از دستور شنیدن متنفر بودم، شاید فکر میکردم انتخاب الگو یعنی دنباله رو بودن و دستور شنیدن، همیشه میخواستم رهبر باشم، اما فقط میخواستم و هیچوقت هیچ کاری نکردم که رهبر باشم. نه پیرو بودم و نه رهبر، پس من چی ام؟

    Go to comment
  • From مریم محمدی on ما کشته می‌شویم، اما در آمار نیستیم

    سلام اقای مدنی عزیز
    متاسفانه عدالتی در کار نیست

    از اون قسمت که به بی عدالتی در جهان معتقد هستین خیلی خوشم اومد شاید دو سالی بشه که منم به این نتیجه رسیدم
    اما این حرف از سر خشم و ناراحتی نیست بلکه که دیگاه ام نسبت به قضیه عدالت اینطوری شده
    البته در توضیح این نگاه زیبا به بی عدالتی ناتوانم
    دو مورد که از حرف های شما در مورد برسی دقیق تر زندگی افراد مختلف برداشت میکنم رو در ادامه میاورم
    دیدگاه اول : تلاش کنیم و از شکست خوردن نترسیم که البته شما در پست (چرا کتاب بخوانیم؟ بخش سی‌ و دوم: فقط برای تفریح نگاه سوپِرمَنی به آموختنی‌ها را کنار بگذارید) توضیح دادین
    دیدگاه دوم (که به این نوشته نزدیکتر است):اگر ما شخص یا اشخاص خاصی را دنبال میکینم و به عنوان الگوی خودمون قرار میدیم ودر خیلی از محافل هم مثال های از موفقیت ها انها میشنویم (ممکن است برای رسیدن به جایی که هستن هزینه های بسیاری داده باشند و یک نیمه پنهان هم دارند که ما گاهی انرا نمیبینم. به قول سروش صحت عزیز لطفا به موفق ها بر نخوره منظورم همه نیستن)

    اصلا نمیخوام بگم که ادم ها حتمن باید از راه درست برای پیشرفت استفاده کنن (نه اینکه بهش اعتقاد نداشته باشم یا سبک زندگی ام نباشه) اما فکر میکنم مسله این نوشته این نیست

    فکر میکنم میخوایین بگین انقدر همه چیز را آبی نیلی دیدن به غیر ازینکه در بلند مدت حال ما بد کند هیچ فایده ای ندارد
    پی نوشت یک : بخش چرا کتاب بخوانیم قسمت هشتم شاید به شفاف شدن ماجرا کمک کند
    پی نوشت دو :فقط برای اینکه ذهنم شفاف تر شود نوشتم و هیچ تعصبی بر برداشتم هایم از حرف های شما ندارم

    Go to comment
    • From میثم مدنی on ما کشته می‌شویم، اما در آمار نیستیم

      ممنونم از دیدگاهتون.
      تا میزان زیادی به چیزی که نوشتم نزدیک بود. یک مثال بزنم برات. وقتی کنگ‌فوتوا کار می‌کردم، توی مبارزه قرار بود که کسی توی صورت مشت نزنه (قانونشه) بعد توی یک مبارزه (دقیقا روز قبل از سخنرانیم) حریفم با تمام وجود یک مشت توی صورتم زد. بعد مربی و حریفم برای توجیه اون حرکت گفتند باید حواست می‌بود، اما من گفتم اصلا توی قانون نبود که. تو باید جریمه بشی. پذیرفته شد و حریف من جریمه شد. اما می‌دونید مشکل چی بود؟ من فردا با چشم کبود سخنرانی کردم.
      به همین دلیل، خوشبختانه هنوز یادم مونده. موضوع من اینه که ما گاهی یک قانون‌هایی رو توی ذهنمون داریم که می‌خوایم زندگی با ما اونجوری رفتار کنه. اما مشکل این جاست که چنین خبری نیست. کسی قانون رو رعایت نمی‌کنه. حتی اگر جریمه‌ای برای طرف باشه، اون جریمه دردی از شما دوا نمی‌کنه. فرض کن اصلا کسی که از شما دزدی کرده کشته بشه. دیگه شما نمی‌تونی اون احساس آرامش رو داشته باشی یا مال شما گاهی بر نمی‌گرده. از طرفی شما خودت رو نمی‌تونی بزنی به قانونشکنی. از طرفی وقتی دقت می‌کنی، می‌بینی که اون قهرمان‌های حاضر در رشته تو (تقریبا هیچ کدوم) از مسیر تو قهرمان نشدن نه فقط این که قانون رو رعایت نکرده باشن، بلکه این که حتی در گروه دیگری بودن، ژن متفاوتی داشتن و ….
      حالا سوال اینه که توی این شرایط باید چکار کرد.
      هدفم ایجاد چنین سوال‌هایی در ذهن مخاطب بود. که البته اگر تا به حال ایجاد نشده در قسمت‌های بعدی این سری، سوال رو بیشتر توضیح خواهم داد.

      Go to comment
  • From یزدان on ما زود فراموش می‌کنیم، در کمتر از یک چشم به هم زدن

    سلام
    میثم جان چند بار مطلبی رو که برام نوشتی خوندم، فرصت نشده دیدگاهمو برات بنویسم چون میدونم یکم طولانیه.
    میتونی راجع به این جمله ات یک بیشتر توضیح بدی:”حالا شاید بپرسید پس چرا مشکلات دیگران رو با مطالعه زیاد نمی‌بینم؟ موضوع اینه که باید برید روی خم جردن هم مطالعه کنید و مرتب با خودتون تکرارش کنید.”

    Go to comment
  • From جعفر سیرجانی on ما کشته می‌شویم، اما در آمار نیستیم

    میثم ینی میخوای بگی ما دنبال موفقیت نباشیم؟چراکه موفقیت اون چیزی که میگن نیست؟وانهاصرفا نتیجه رومیگن ونه هزینه های پنهانی که براش شده؟
    واینکه مثلا بجای رفتن پزشکی بااین انگیزه خدمت ونجات انسانها!توجه اصلی به ارزش هاوتوانایی های خودمون باشه تانیازجامعه؟خب راهکارش چیه؟فرضا مابه قدرت رسانه ها در انتخاب آرزو پی بردیم،یابی عدالتی،چیکاکنیم؟به رسانه ها توجه نکنیم؟یاعدم توجه به بیعدالتی؟وارزش هایش خودمون رو محور قراربدیم؟
    درضمن نوع نوشته هات خیلی قشنگه،علتش اینه که یه موضوع روجنبه های دیگه شو هم مدنظر قرار می‌دی،وروجنبه هایی دست میذاری که اصلا درموردش صبتی نمیشه.

    Go to comment
    • From میثم مدنی on ما کشته می‌شویم، اما در آمار نیستیم

      بیشتر هدفم اینه که بگم، یه جنبه‌هایی هست که نمی‌بینیم، یک سری انتظاراتی هست که داریم و نباید داشته باشیم (از جمله عدالت که باهاش میلیاردها انسان رو بیچاره کردند). کلیدواژه‌هایی هست در حد «چه سری چه دمی عجب پایی» که مردم هر روز و هربار باهاش گول می‌خورن و «پنیرشون» رو رها می‌کنن. همون چیزی که در مورد یزدان گفتم در مورد خیلی از دوستای دیگه هم برقراره.
      یکی از استاد نشان دادن جنبه‌های پشت‌پرده ماجرا رو مالکوم گلدول می‌دونم (توی معروف‌ها). سخرانی آخرش رو گوش کنی متوجه می‌شی که چقدر قشنگ موضوع داوود و جالوت رو به تصویر می‌کشه.
      بیشتر می‌نویسم تا شفاف‌تر بشه.

      Go to comment
  • From وحید on هشدار به یزدان: ما گول می‌خوریم و باز هم گول می‌خوریم. مواد لازم: یک رسانه خوب.

    سلام
    من هروز وبلاگ را برای خواندن مطلب دنبال میکنم لطفا بیشتر و بیشتر بنویسید و از همه چیز بنویسید ، راستش من از این مطلب خیلی خوشم اومد و استفاده کردم و خودم هنوز که 34 سالمه و فوق لیسانس برق دارم هنوز سردرگم هستم و گاهی هم اولش وارد رشته ای میشوی و به علاقه میرسی این هم هست لطفا راهنمائی بفرمائید چگونه ادم به تشخیص برای علاقه مندی برسد ؟ عوامل بیشتری را ذکر نمایید با سپاس

    Go to comment
  • From وحید نصیری on روی سیاهم آرزوست، گربه‌های شمع‌به‌دست و نویسنده‌های تک کتاب.

    میثم عزیز سلام

    حقیقتش من هم تمایل به داشتن وبلاگ داشتم و هم نداشتم میان این دو : یعنی دوست داشتم که بلاگر بودم اما همش به این فکر می کردم که مگه من چقدر تجربه زیسته دارم مگه چقدر خوندم مگه چی بلدم و… همه اینها باعث می شد که چنین کاری نکنم ولی خب با وسوسه و تشویق دوستان و اینکه احساس می کردم خوب بد نیست از جایی نوشتن را تجربه کنم و….
    ولی به شدت ذهنم همیشه مشغول این قسمت که نوشتید بود :
    ((هدفم از این حرف‌ها این بود که بگویم، می‌ترسم از روزی که راحت از کتاب‌ خواندن بگویم و راحت از تصمیم‌گیری و نوشته‌های داخل کتاب‌ها بگویم در حالی که خودم نهایت کاری که می‌کنم خواندن دو کتاب و حرف زدن باشد. یا وارد تصمیمات بزرگ نشوم، همه چیز را جور ببینم و برای دیگران از لزوم تصمیم‌گیری عاقلانه بگویم!))
    به همین دلیل اگرچه گاهی فریب خوردم و خلاف حس درونی ام عمل کردم ولی خوب سعی می کنم بیشتر خویشتن داری کنم و اگر مطلبی هم می نویسم که فکر می کنم کمی رنگ شعاری بودن داره اعلام کنم که حکم دیدگاه فعلی رو داره و میخواهم برداشت فعلی ام را ثبت کنم تا ببینم در آینده با خواندن و تجربه بیشتر به روسیاهی از برداشتهای کنونی دچار شدم یا روسفیدی.
    راستی میثم عزیزبخشید که میان مشغله های تدریس و پروژه و… ازت درخواست مطلب می کنم:
    لطفا بازهم با محوریت مطلبی که با عنوان هشدار به یزدان نوشتی مطالبی بنویس به نظرم این نوع نگاه امروزه خیلی میان ما جوان ها و حتی خانواده ها کم است.
    واقعا این روزها بیشتر درگیر این هستم که این چیزهایی که فکر می کنم دوست دارم و علایق خودم هستم که انجامشان بدهم از تغییر رشته تحصیلی پس از سالها و شغل و… چه میزانش ناشی از خود درونی هست و…

    Go to comment
.